Beelden

Het beeld doet misschien onder voor de  werkelijkheid, toch houdt het herinnering levend. Klik hier om enkele sfeerbeelden te bekijken.

Upsitedown

Terug in Trondheim, 

nog een orgel avondconcert meegemaakt in de Nidarosdomen, het orgel dat met zijn overweldigende klank de toch wel heel mooie kerk nog meer grandeur geeft.

En nu is hét wachten op de trein die me weer huiswaarts voert. 

Het orakel van grenspaal No 165b

 

Als ik in niemandsland bij grenspaal No165b sta hoor ik een stem die zegt.

Luc manneke hou híer mee op, met een zware rugzak en een kwakkelende voet de bergen te bedwingen, dat is toch niets voor U. Ok voor het jong volk, maar gij op uwe leeftijd? Zoek eens  andere wegen en manieren om ze te verschalken!

En ik bedenk. 

Ja misschien hebt ge wel gelijk, er is een tijd voor alles en na tien jaar is het misschien wel welletjes geweest en is de grenspaal No165b het eindpunt van de strada a noord? Maar dan denk ik hoe moet het verder met mijn fernweh? Er is altijd wel een vervolg zoals het op de strada altijd geweest is. 

Maar, twijfel ik even, is het niet Chris, die me dit alles heeft laten doen al die jaren die hier achter deze steenhoop zit?  Maar hoe is ze hier dan gekomen? Ik had ze gisteren nog aan de telefoon .... 

 

Vuku, Noorwegen in kleur

 Vandaag na de middag heerlijk zonnetje 

Rambo is nog niet echt gewend aan het felle licht 

De herberg is vol maar Mano de gastvrouw van Auskin kreative senter waar ik drie dagen geleden ook logeerde maakt een bed vrij in haar  privé  woning. Kei haar man en drijvende kracht achter de hout beweking laat mij een gereconstrueerd instrument zien waarvan het origineel uit de vijftiende eeuw stamt, zo heeft hij een hele reeks instrumenten gebouwd uit verschillende periodes 

 

Lunch in Skavhaugstetta

Terwijl ik mijn boterham eet onder het belangstellende oog van enkele vrienden in een klein gehucht zegt een plaatselijke bewoner mij goededag. 

Ik krijg een gratis geschiedenisles van wat hier allemaal heeft plaatsgehad. Op de plek die nu wordt ingenomen door mijn vrienden stond vroeger een boerderij die later verplaatst werd naar de boerderij die je op de foto hierboven  in de achtergrond ziet. Op  200 meter afstand staat een grotere boerderij die e er nu nog staat.  Een dochter van de boerderij op déze plek was hopeloos verliefd op de zoon uit de grote boerderij maar de boer verzette zich op alle mogelijke manieren tegen een huwelijk omdat hij het meisje minder gefortuneerd en van lagere komaf beschouwde. Hetgeen in een jarenlange vete zou uitmonden. Een tweede gebeurtenis, mijn Noors Engels is te beperkt om te begrijpen of dit verband had met het voorgaande, is de inbraak van twee Zweedse handwerklieden in de boerderij. Ze vermoorden alle bewoners en namen mee wat van waarde was maar  konden gevat worden. Ze werden in de boeien geslagen en  aan een paal gebonden en gemarteld waarna ze naar Trondheim  gevoerd werden om terechtgesteld te worden. Een derde verhaal gaat over de Zweden in de oorlog met Noorwegen-Denmarken die híer langs de bergkam kwamen om twee kilometer verder over de brug de rivier over te steken. Enkele kilometers verder zouden ze slag leveren op de plaats waar ik enkele dagen geleden op de heenweg naarcSul ben voorbij gekomen. Ik loop nog even om langs de brug maar er is niets bijzonder te bemerken behalve twee Noorse schapen die hiernu de wacht houden. Je weet maar nooit met die Zweden. 

Overnachten bij Thomas

 

Op terugweg van grenspaal No 165b als ik beneden de fjell kom staat Thoma klaar om met zijn paard en een klant de berg op te gaan. Ik had met hem al getelefoneerd en kan vannacht in zijn huis overnachten. Bij zijn huis kan ik onder een zeil schuilen tot hij van zijn bergtocht terug is.

Thomas is geboren in Duitsland en met zijn kinderdromen naar Noorwegen getrokken. Die dromen speelden zich af in de wereld van cowboys, indianen en vikings. Later is er nog een snuifje AC/DC bijgekomen. Die wereld heeft hij nooit vaarwel gezegd en vandaag ben ik te gast in dit universum.

 

Thomas werkt met Apalloosa paarden, een ras dat uit Idaho, VS komt en geen hoefijzers krijgen omdat ze van nature harde hoeven hebben. Omdat in de bergen hier de rotsen scherpe kanten hebben slijten de hoeven te snel af. Om dit te voorkomen vertelt Thomas heeft hij paardenschoenen gemaakt.

Grenspaal No 165b Sandvoll

Aan grenspaal 165b op de grens  Noorwegen en Zweden heb ik het eindpunt van deze tocht bereikt en kan de terugtocht beginnen. Eerst twee dagen stappen naar waar er terug openbaar vervoer is en dan laat ik me voeren.

Dit eindpunt is waar de E1 en het Olavspad kruisen . Op het beginpunt van de E1  wandelweg in Sicilië  begon een tijdje geleden dit avontuur dat tot de laatste dag iedere keer weer zijn verrassingen in petto had. Waarvoor ik ongelofelijk dankbaar ben.

Het Olavspad gaat de laatste 17km voor de grens over het Kon Karl Johans Vei. Het is een gedeelte van een weg aangelegd door de Zweedse koning in 1835 om de verbondenheid tussen Zweden en Noorwegen te bewerkstelligen. 

Sul

Eindigen in schoonheid?  Ik wordt op mijn wenken bediend. Vooral de laatste kilometers zijn de riviertjes en watervallen niet meer te tellen. 

Het is wat doorlopen tot de herberg waar ik de eenige gast ben, maar morgen zijn ze vol geboekt. Dan keer ik weer en zal hier een andere schuilplaats moeten zoeken, gelukkig is die ondertussen al geregeld en mijn tent mag hier een dagje achterblijven. Ik ga ze niet missen op de fjell.

Vuku

And I think.. It's going.. to rain.. Today!!! 

Maar tussen 2 buien in regent het nu eenmaal niet en krijg ik nog wat te zien. Na dé middag valt het zelfs stil. De vallei waar ik doorloop was in 1893 toneel van een enorme land verschuiving. Hierbij kwamen 120 mensen om en werden hele boerderijen meegesleurd,  foto's die je onderweg ziet getuigen van de ravage. In Stiklestad kregen ze de schrik te pakken en bouwden ze een dam voor de kerk om het gevaar af te wenden. Zo verteld me toch de plaatselijke behoeder van de kerk. 

In Vuku laat ik de wat drukkere Trondheim fjord achter mij en opent de poort naar het noorden of Zweden dat híer nog 50 route kilometer vandaan ligt. Voer voor morgen.

In de herberg komt Gea aankloppen, ze is een wereldfietser die aan het werken is aan een Nederlandstalige gids van de fiets versie van het Olavspad door Zweden, moet klaar zijn tegen begin volgend  jaar zegt ze met een zucht.

Onze gastvrouw toont ons nog het houtbewerkings atelier auskin kreatif senter dat in dezelfde boerderij gevestigd is als de herberg en dat ze samen met haar echtgenoot heeft opgebouwd. Naast cursusen voor gevorderde en beginners wordt er gewerkt aan hout stukken die ten landen overal verwerkt worden in retro vikingsgebouwen of schepen. Alles volgens de klassieke methodes en klassieke werktuigen. Het roept herinneringen op aan de werktuigen van mijn grootvader uit mijn jeugd.

Stiklestad

Het weer voor de komende dagen ziet er schitterend uit. Zie afbeelding. 

In Stiklestad is een modern hotel gecombineerd met cultuurhuis en informatie centrum van het Olafs pad. In de herberg hebben ze geen zin meer in na de corona periode en het hotel zou de sfeer van mijn tocht  breken en mijn beurs plunderen.. Ik heb met de regen ook niet veel zin in de tent in het bos  maar gelukkig zie ik dat er verderop een camping is waar je en hutje kan huren... geen moment getwijfeld!

In Stiklestad is Olaf aan zijn einde gekomen, met het zwaard groot geworden en met het zwaard een kopje kleiner gemaakt. Het  christendom bracht hij mee als kadootje uit denemarken en geschenken mogen niet geweigerd  worden. Eigenlijk geen kerel om pelgrimstochten rond te bouwen. Op zijn conto staat dat hij wat nu zuid en centraal Noorwegen is onder één noemer heeft gebracht. Maar zijn objectief met de invoering van het christendom had meer met politiek dan wat anders te maken. Poetins zijn van alle tijden daarom dat ik content ben nog enkele dagen de natuur verder in te trekken om in schoonheid te eindigen. Regen of niet.

Munkeby

Veel regen voorspeld en ik zie het met bakken uit de hemel vallen over de fjord maar niet op mijn hoofd, vandaag slalom ik tussen de buien door. In Skogn nog de sobere Alstad kerk uit het begin van de twaalfde eeuw bezocht. Deze kerkjes zijn echte pareltjes. Veel asfalt onder de voeten maar het decor maakt veel goed.Vlak vóór ik de gezellige herberg bereik nog de ruines van en cistestenzer abdij op mijn pad. Oorspronkelijk een zelfstandige abdij maar na korte tijd filiaal van de abdij van Tautra waar ik een paar dagen geleden passeerde. Een gezellige herberg, de wind huilt maar ik zit lekker droog, maar ik moet het wel zelf waar maken want ik ben weer de enige gast, dit zijn blijkbaar niet de lofoten. 

 

Skogen

Als de regen stopt is het snel opbreken en vertrekken om de schade te beperken. Ik kom aan in Ekne waar de winkel juist open gaat en kan ontbijten. Omdat de vermoeidheid er wat inzit een korte rit langs de fjord die Ik nu in oostelijke richting volg naar Stklestad. Zo heb ik een halve dag voor een grondige was en een douche om zelf terug op

 te warmen.  Gisteren  25 graden nu elf, zo gaat dat  in Noorwegen.  

 

Byavatnet

 

Smaland, Frosta

 

Dag van de archeologie. Het is nog 8km tot Trondheim waar ik met schipper Jan  heb afgesproken. Altijd spannend gaat hij er zijn of niet. Ik zie hem niet maar híj mij wel. Wie valt hier het meeste op? Hij zet me af op Taura een klein eilandje met de ruines van een abdij uit de twaalfde eeuw. Enkele werklui gewapend met bijtel en truweel proberen te redden wat er te redden valt. De Clarissen die er nu een  klooster hebben  zijn volgeboekt, wat vreemd als ge geen kat op het pelgrimspad tegenkomt.  Over een dam met brug van 2,4 km komje op het schiereiland Frost - Levanger . De meeuwen spelen een seine uit de film the birds van Hitchcock en scheren raakelings over mijn hofd. Wat verder in Egenhus 3500 jaar oude rotstekeningen. In de achtertuin van een boerderij. Het is war zoeken maar de  moeite wordt beloond. Het  doet wat: sporen uit het het verleden, wat was de wereld daarrond?

Ranheim, Echternacht

Mijn gastheer van de boerderij hielp me uitvissen hoe ik met de boot op het schiereiland kan komen waar ik verder wil lopen. Blijkt dat de boot enkel op donderdag de overtocht maakt maar dat er op maandag een boot uit Trondheim vertrekt. Dus ben ik terug op weg naar Trondheim waar ik morgen middag met de boot meekan.

Ik heb  een plek gevonden waar ik droog met of zonder de tent de nacht kan doorbrengen. Hopelijk is het deze nacht open zodat ik de zonsondergang  kan bekijken met zicht op het schiereiland  waar ik morgen wíl geraken.Vreemd is ook dat de zon ongeveer opkomt waar ze onderging en dat is nabij het noorden. 

Het is de tent geworden . Ik wordt wel op mijn wensen bediend met een zonsondergang om 23u30, een nacht zonder duisternis 12u30 en een zonsopkomst om 3u30.

 

Opkomt 

Nacht 

Ondergang