Oppdal

 

Kleren terug droog krijgen is de opdracht voor vandaag, maar gelukkig schijnt de zon

Even op adem komen in de sint Martinus kapel 

Ryphusan

Een helse tocht met behouden aankomst. 

Ik moet me inpassen in het buienritme om droog te kunnen vertrekken. Ik kan mijn binnentent niet afbreken vóór de buitentent dus is er een venster tussen de regenbuien nodig waar de buitentent erafgaat en ik mijn binnentent kan opbergen want  die moet droog blijven wil ik miserie de volgende dag vermijden. Ik ben zelf goed beschermd tegen de regen dus is het aanvankelijk genieten in het mist landschap langs de talrijke watervallen op déze hoogvlakte. Maar het wordt heviger en heviger te regenen met hagelbuien en een temperatuur die naar het vriespunt neigt. Ondertussen ben ik nat tot op het lijf en ook mijn regenbroek biedt niet langer weerstand. Op  1314 meter ben ik op het hoogste punt van de weg en is wat eigenlijk een klein riviertje is  met de smeltsneuw zich opgewerkt  tot een heuse rivier die de weg overspoeld. Er zit niets anders op dan de bottinen  uit te doen om over te steken. Maar dat is niet veel gekort, ze worden onder de striemende regen met het aan en uit doen toch helemaal nat. Helemaal afgekoeld is het aftellen tot ik zes kilometer verder aan de berghut kom. Even denk ik dat ze op slot is maar dat blijkt toch niet het geval en kan ik binnen. Binnen staat een gasbrander maar die is met geen stokken in gang  te krijgen, Ook het gasvuur niet maar gelukkig heb ik mijn eigen brander mee. 

Twee uur later wordt er geklopt op de deur en staat Anette, die ik eerder al ontmoet heb en ook helemaal verzopen, aan de deur. Ze is de backpacker op de route die er zich vandaag heeft doorgewaagd.  Zij loopt niet met GPS  en wist niet hoe ver het nog tot de hut was. Ze zegt dat ze zichzelf voordurend oppept met de gedachte  stapppen stappen Arlette en dan mag je op bedje gaan liggen! Met een hoop dekens en een pot spaghetti die in de hut te vinden zíjn maken we het ons gezellig en de volgende dag straalt de zon als we opstaan om met twee plastiek zakken om onze voeten in de bottinen verder te trekken. 

Varstigaetro voorbij Kungvold

 

Wildemanskruit op de gammele kungswege, een economische  en miltaire weg die recht óver de bergpas snijdt die de regio's inland en zuid trondelag scheid. 

Hjerkin, dag overblijven

Gisteren was de hut  volgeboekt en vandaag ben ik alleen tot ik s'avonds nog het gezelschap krijg van een Noorse dame Anette uit Lillehamer díe  vól enthousiasme aan een tiendaagse tocht naar Trondheim begint.

 Tot hiertoe valt het fysiek mee. Ik heb nog geen enkele henkelbreuk opgelopen,ook geen liesbreuk en zelfs geen blaren of een snotneus. Gisteren op tweehonderd meter wel onderuit gegaan op een plank die half onderwater in de muir lag. Zulke dingen gebeuren vooral op het einde van de rit én bij mij. Focus Luc!  zeg ik dan tegen mezelf. Maar ja dan is het al te laat met of zonder focus.

Dovrefjell Hjerkinn fjellstue

Nog even inpakken en op weg 

 Zo zeg the fjellstue er rond 1900 uit als stop op de kongevege, de eeuwenoude weg van Lillehamer naar Trondheim over de Dovrefjell, berucht voor zijn bar klimaat.  

Ik neem hier mijn intrek en blijf een dag om op adem te komen, ik moet wel genoegen nemen met het hotelgedeelte want de pelgrimslodge is volgeboekt. 

Dovrefjell ,Folldall

 

Beter weer kan ik niet hebben op de dag om maar Dovrefjell te trekken. De kam ligt op 1200 meter  en daar trekt de horizon open met zicht op de fjell en de bergen van het dovremasief waar de muskusos thuis is. De warmte maakt het wel vermoeiend maar in de stuga kan ik bijkomen voor ik wat verder trek voor een nachtje in de tent. 

Dovre, Budsjord

 Stevige etappe maar we plooien nog niet. Eerst langs de rivier die nu een stevige bergstroom geworden is. Het is soms gestechel  om verder te komen, ben gelukkig dat er geen toeschouwers zijn om mijn gesukkel met die zak cement op zijn schouder gade te slaan, daarna veel op en af wegen wel meermaals asfalt maar het schitterend panorama van de hogere bergen dat te voorschijn komt maakt dit goed.

Na gisteren een gratis optreden van Cristine Laverans vandaag een con setje met Noorse volksliederen.

Morgen gaat het naar de hoogvlakte,er is goed weer voorspeld. Ik ben benieuwd.

Jorundgard, Kristin in Sel

Aangekomen na een korte vlakke rit in Nor-Sel waar het eerste deel van Kristin Lavransdatter zich afspeelt en waar een filmset dorp in combinatie met een sociaal project een hoeve werd nagebouwd. De schrijfster Sigrid Undset gaf het de naam Jorundgard en Liv Ulmann draaide er haar film. Nu is het een mini Bokrijk waar ik in het longhuis kan logeren. Vandaag wordt er gerepeteerd voor een opvoering van een toneelstuk dat volgende week plaatsheeft.

Morgen ga ik verder richting Dovrefjell die al zijn eerste schaduwen laat zien.

Otta, de draad weer opgenomen

Eerste dag terug op de Gudsbrandsdl leden, benieuwd hoe het me zal afgaan, veel op en af met steile boswegen naar beneden is het voorzichtig afdalen. Zonder ongelukken maar bij het over steken van de baan bij aankomst kan ik het toch niet nalaten even onderuit te gaan, gelukkig zonder brokken. Op de camping van Otta een hutje gehuurd waar ik voor de eerst keer Sinds het vertrek weer in eeb echt bed kan slapen 

'Kvam terug naar af

Ik heb nog ruim de tijd om een stuk van mijn route van gisteren terug te lopen en wat foto's van planten te nemen die ik gisteren voorbij liep op zoek naar de berghut. Sinds de vorige ochtend heb ik behalve een mandarijntje een tas koffie en lieterswater niets meer gegeten of gedronken en kijk ik reikhalzend uit naar eender wat om de maag tevreden te stellen. Gelukkig is dat geen fastfood maar een hal genaamd 'Drammen street food' met een 20 tal exotische kraampjes, ik houd het bij de Tokio wok ... en nog wat maar het smaakt. Wat ook exotisch is het betaalsysteem dat begint met slimme telefoons en na een visakaart resulteert in een giftkaart waarvoor je in ruil eten krijgt in de kraampjes. Maar zoals bij andere hindernissen slaag ik me ook hier door heen. Om zeven uur gaat de trein die me om elf uur avonds afzet op enkele meters van de camping waar vier jaar geleden het verhaal gestopt is.

Blektjernstuga

 Het is zalig wakerworden in de tent na een nacht van 11 uur. Schade van de voorbije dagen is ingelopen. Tentje langs de klant van een gravelbaan waar af en toe een eenzame fietser langskomt. Maar snachts dus niet en dan is het rijk aan de natuur waar ik de enige allochtoon ben. Ook geen autobanen in de verte. Zodat het genieten is van een heerlijk geluidenpallet waar ieder geluid zíjn concrete oorsprong heeft.

Montebello

Als het schip om 2uur in de ochtend aanmeert en de trein om half zes vertrekt. Wat doe je dan ... Een stadswandeling op zs'n uur heeft het wel wa5. Het schemert al van half drie dus dat is geen probleem. Na een eindje trein doe ik het nog een over in  Tonsberg, een historisch belangrijke stad. 

Het is eerst wat loslopen in de regio vestvold, de westelijke kant van de Oslo fjord. Hier loopt de vestvoldleden een pelgrimspad in het olafsgamma. Het is de verbinding tussen de Harevejen en de Gudsbrandsdal leden naar Oslo, tussen Sande en Dammen  veel asfalt dus heb ik hier een variant uitgewerkt door de heuvels. In de winter een langlauf gebied in de zomer een  paradijs voor wandelaars en vtt'ers.

 

wachten op de ferry naar Larvik in Hirtshals

Ik weet nog niet wat we gaan eten deze avond

De geplande route

 Vandaag opweg met bus-trein-... naar Noorwegen

Bijna weer zo ver

 

 5 juni 2018 Eerste stappen op Noorse bodem, na 4 jaar proberen we de draad weer op te nemen.

Donderdag vertrek met bus-trein-bus-trein-ferry om terug het Noorse gras onder de voeten te krijgen.

Hoog tijd voor de taken lijstjes weer bij de hand te nemen.

Lees hier alles over de onontbeerlijke  anti-stress lijstjes.