Beelden

Het beeld doet misschien onder voor de  werkelijkheid, toch houdt het herinnering levend. Klik hier om enkele sfeerbeelden te bekijken.

Upsitedown

Terug in Trondheim, 

nog een orgel avondconcert meegemaakt in de Nidarosdomen, het orgel dat met zijn overweldigende klank de toch wel heel mooie kerk nog meer grandeur geeft.

En nu is hét wachten op de trein die me weer huiswaarts voert. 

Het orakel van grenspaal No 165b

 

Als ik in niemandsland bij grenspaal No165b sta hoor ik een stem die zegt.

Luc manneke hou híer mee op, met een zware rugzak en een kwakkelende voet de bergen te bedwingen, dat is toch niets voor U. Ok voor het jong volk, maar gij op uwe leeftijd? Zoek eens  andere wegen en manieren om ze te verschalken!

En ik bedenk. 

Ja misschien hebt ge wel gelijk, er is een tijd voor alles en na tien jaar is het misschien wel welletjes geweest en is de grenspaal No165b het eindpunt van de strada a noord? Maar dan denk ik hoe moet het verder met mijn fernweh? Er is altijd wel een vervolg zoals het op de strada altijd geweest is. 

Maar, twijfel ik even, is het niet Chris, die me dit alles heeft laten doen al die jaren die hier achter deze steenhoop zit?  Maar hoe is ze hier dan gekomen? Ik had ze gisteren nog aan de telefoon .... 

 

Vuku, Noorwegen in kleur

 Vandaag na de middag heerlijk zonnetje 

Rambo is nog niet echt gewend aan het felle licht 

De herberg is vol maar Mano de gastvrouw van Auskin kreative senter waar ik drie dagen geleden ook logeerde maakt een bed vrij in haar  privé  woning. Kei haar man en drijvende kracht achter de hout beweking laat mij een gereconstrueerd instrument zien waarvan het origineel uit de vijftiende eeuw stamt, zo heeft hij een hele reeks instrumenten gebouwd uit verschillende periodes 

 

Lunch in Skavhaugstetta

Terwijl ik mijn boterham eet onder het belangstellende oog van enkele vrienden in een klein gehucht zegt een plaatselijke bewoner mij goededag. 

Ik krijg een gratis geschiedenisles van wat hier allemaal heeft plaatsgehad. Op de plek die nu wordt ingenomen door mijn vrienden stond vroeger een boerderij die later verplaatst werd naar de boerderij die je op de foto hierboven  in de achtergrond ziet. Op  200 meter afstand staat een grotere boerderij die e er nu nog staat.  Een dochter van de boerderij op déze plek was hopeloos verliefd op de zoon uit de grote boerderij maar de boer verzette zich op alle mogelijke manieren tegen een huwelijk omdat hij het meisje minder gefortuneerd en van lagere komaf beschouwde. Hetgeen in een jarenlange vete zou uitmonden. Een tweede gebeurtenis, mijn Noors Engels is te beperkt om te begrijpen of dit verband had met het voorgaande, is de inbraak van twee Zweedse handwerklieden in de boerderij. Ze vermoorden alle bewoners en namen mee wat van waarde was maar  konden gevat worden. Ze werden in de boeien geslagen en  aan een paal gebonden en gemarteld waarna ze naar Trondheim  gevoerd werden om terechtgesteld te worden. Een derde verhaal gaat over de Zweden in de oorlog met Noorwegen-Denmarken die híer langs de bergkam kwamen om twee kilometer verder over de brug de rivier over te steken. Enkele kilometers verder zouden ze slag leveren op de plaats waar ik enkele dagen geleden op de heenweg naarcSul ben voorbij gekomen. Ik loop nog even om langs de brug maar er is niets bijzonder te bemerken behalve twee Noorse schapen die hiernu de wacht houden. Je weet maar nooit met die Zweden. 

Overnachten bij Thomas

 

Op terugweg van grenspaal No 165b als ik beneden de fjell kom staat Thoma klaar om met zijn paard en een klant de berg op te gaan. Ik had met hem al getelefoneerd en kan vannacht in zijn huis overnachten. Bij zijn huis kan ik onder een zeil schuilen tot hij van zijn bergtocht terug is.

Thomas is geboren in Duitsland en met zijn kinderdromen naar Noorwegen getrokken. Die dromen speelden zich af in de wereld van cowboys, indianen en vikings. Later is er nog een snuifje AC/DC bijgekomen. Die wereld heeft hij nooit vaarwel gezegd en vandaag ben ik te gast in dit universum.

 

Thomas werkt met Apalloosa paarden, een ras dat uit Idaho, VS komt en geen hoefijzers krijgen omdat ze van nature harde hoeven hebben. Omdat in de bergen hier de rotsen scherpe kanten hebben slijten de hoeven te snel af. Om dit te voorkomen vertelt Thomas heeft hij paardenschoenen gemaakt.

Grenspaal No 165b Sandvoll

Aan grenspaal 165b op de grens  Noorwegen en Zweden heb ik het eindpunt van deze tocht bereikt en kan de terugtocht beginnen. Eerst twee dagen stappen naar waar er terug openbaar vervoer is en dan laat ik me voeren.

Dit eindpunt is waar de E1 en het Olavspad kruisen . Op het beginpunt van de E1  wandelweg in Sicilië  begon een tijdje geleden dit avontuur dat tot de laatste dag iedere keer weer zijn verrassingen in petto had. Waarvoor ik ongelofelijk dankbaar ben.

Het Olavspad gaat de laatste 17km voor de grens over het Kon Karl Johans Vei. Het is een gedeelte van een weg aangelegd door de Zweedse koning in 1835 om de verbondenheid tussen Zweden en Noorwegen te bewerkstelligen.