Route 2025

Geen wintertocht in het hoge noorden voor 2025, wel de sneeuwschoenen niet opbergen want er lonkt nog een sneeuwschoentocht in Tannheim. Maar in de zomer trekken we weer verder. Het traject dat in 2024 met de fiets werd afgelegd krijgt nu een wandelvariant. Met 370 kilometer honderd kilometer minder dan de fiets versie maar er moet meer gestegen worden en deels over winterpaden wat een uitdaging wordt. Verweg van de verharde wegen zal er ver moeten uitgeweken worden om door te zetten als het niet lukt volgens plan. Dit is een traject waar wel eens wat mensen die de Gröna Bandet lopen te vinden zijn.

wayfaring stranger

I am a poor wayfaring stranger
I'm travellin' through this world of woe
Yet there's no sickness, toil, nor danger
In that bright land to which I go

I'm going there to see my Father
I'm going there, no more to roam
I'm only going over Jordan
I'm only going over home

I know dark clouds will gather 'round me
I know my way is rough and steep
But golden fields lie just before me
Where God's redeemed shall ever sleep

I'm going home to see my mother
And all my loved ones who've gone on
I'm only going over Jordan
I'm only going over home

I am a poor wayfarin' stranger
I'm travellin' through this world of woe
Yet there's no sickness, toil, nor danger
In that bright land to which I go

I'm going there to see my Father
I'm going there, no more to roam
I'm only going over Jordan
I'm only going over home

Trad gospel lied begin 19de eeuw. 

 

Video sfeerbeelden en enkele foto's

 

Video sfeerbeeld

 

Fotoreeksen

Flora en Fauna op de fjell

Met de fiets van Sandvika, Verdall naar Borgafjäll

Laplandsleden

Kungsleden van Ammarnas naar Jäkkvik 

Met de fiets van Jäkkvik naar Bodo in Noorwegen

Atoklimpen

Atoklimpen

De beslissing om tussen Gränssjo en Joesjo van de Lapllandsleden af te wijken blijft steken. Maar om dit nog te doen heb ik vier dagen nodig, vier voor dit traject af te leggen en drie om van Granssjo terug in Joesjo te geraken. En zoveel dagen heb ik niet meer. Wat wel nog kan is Atokilmpen en Atostuga mee pikken. Hier overnachten staat al lang op mijn lijstje. De Atokilmpen zijn een bijzondere geologisch fenomeen waar hard vulkanisch gesteente door een zachtere grondlaag priemen. Bovendien zijn ze een sacrale plaats voor de Sami waar ze sinds vele eeuwen hun overledenen begroeven. De overledenen die volgens hun geloof als een schaduw verder leven. Tenslotte is er de Atostuga een huisje wederrechtelijk gebouwd door een Sami in een tijd dat het Sami verbood permanente gebouwen op te richten volgens een koloniale verordening.
Het is dan ook zalig het huisje met de deur open aan te treffen en er de nacht door te brengen.

Atostuga

Terug naar Zweden

 De  beslissing om te overnachten in Noorwegen voor de klim (10%) naar Zweden blijkt een goede geweest te zijn, geen regen wel mist en wolken die het landschap een volledig ander uitzicht geven dan op de heen rit. Op de grens krijg ik nog gezelschap van een rendier dat ongestoord staat te grazen. En de arend die ik op de heenreis zag is er weer op dezelfde plaats waar ik hem eerder zag.

Junkerdal

 

De benen zitten goed dus ik besluit bij het overschrijden van de poolcirkel in één keer door te rijden naar Jakkvik waar mijn auto (hopelijk) nog staat en ik nog eens in een echt bed kan slapen. 

Lonsdal naar Nord natioaalpark centrum E6

Ik kan met de trein  tot op enkele kilometers van de plaats waar de N77 die naar Zweden leidt van de E6 af gaat en de fiets kan weer zonder gedoe mee. Een opportuniteit die we niet laten liggen. De 100km die ik afgetrapt heb kan ik nu rustig herleven van achter het versterken.

Trein in het eindstation Bodø op de Nordlands bahn naar Trondheim (729km)

We zijn met twee die uitstappen in Lonsdal, de andere is een hiker die langs de E1 wandelweg naar Trondheim wil stappen.

Goed en wel op de fiets begint het hevig te regen met achter mij de mobilhome stoet die naar de Lofoten trekt. Over het algemeen zijn ze hoffelijk maar een weet mij bijna van de baan te rijden tijdens een inhaalmanoeuvre. Zal wel geen Noor geweest zijn. 

Ik besluit mijn laatste kans op een camping hut te grijpen voor de klim begint zodat wat nog droog is ook zo blijft. Zweden wacht wel tot morgen.

 

Nord natioaalpark centrum aan de E6

Bodo

Saltdalsfjorden in Setså

  

Soms gaat het over afgescheiden fietspaden,  maar soms rijdt je ook gewoon op de grote baan. Ineens verschijnt of verdwijnt dan zo een pad zonder veel aanduiding. Deze ochtend stonden twee tunnels op het programma dat zag ik echt niet zitten met de fiets. Ik  heb dan maar voor een tiental kilometer de bus genomen. Gelukkig gaat dat hier heel vlot zonder gedoe.

Langs de fjord kom ik aan in Bodo waar ik nog even ga kijken naar de ferry waar een hoop volk staat aan te schuiven om naar de Lofoten over te steken. Morgen is er maar één weg: terug de berg op naar de achter gebleven auto. Maar eerst nog even genieten van de avondzon in de haven 

 

Met Bodo heb ik ook de Norskehavet of de Noorse zee op eigen kracht bereikt. Mijn tweede vlaggetje als eindpunt van de Strada a Nord.