Volgend jaar verder

Oorzaak van het ongemak is opgehelderd: een liesbreuk. De dokters gaan het repareren hebben ze beloofd. En volgend jaar weer verder ...

Detail van

Wandelaar in een bos

van Emmanuel Viérin

Balans

Balans in Aalborg, DK

Het terrein in het noordelijk traject dat ik van Antwerpen tot Kvam aflegde was gemakkelijker dan dat in Zuid Italië of dat van Rome naar Antwerpen (tot hier toe toch want meer noordelijk beloofd het pittiger te worden). En toch heb ik er na 800 km halfweg tossen Oslo en Trondheim rechtsomkeer  moeten maken. Na een onschuldig wondje dat de verkeerde kant uitging in Denemarken, kwamen de blaren opzetten langs de Vestfold vegen zodat het op een pelgrimstocht met erwten in de schoenen begon te lijken en dan tijdens de gudbrandsdal vegen tendinitis op de spieren die nu drie weken later nog nazindert.
Als het niet het terrein was, aan wat lag dat dan? Aan ht gewicht van de rugzak? Met 18-19kg was die niet zwaarder dan in wat vooraf ging. Aan het ritme? De eerste keer dat ik de route met vrienden liep, leuk gezelschap maar Mark en Marleen zijn misschien toch een beetje te straf voor mij. Maar als ik de GPS statistieken bekijk zijn de snelheden in beweging (3,8-4,5) niet anders dan voorheen ook niet de afgelegde afstanden per dag. Enkel de tijden 'niet in beweging' zijn nu  veel korter, omdat je alleen gemakkelijk halt houdt om iets te bekijken of te fotograferen. Mogelijk is het erg warme weer 30-35° of de lange stroken op verharde wegen op Mors in Denemarken en in Noorwegen de oorzaak.Blijft nog het 'manneke' dat ouder wordt, een reden die ik al dan niet bewust onder de mat duw.
Een raadsel dus, maar niet om bij de pakken te blijven zitten, die worden al klaargezet om volgend jaar door te lopen. Maar toch proberen wat parameters te wijzigen voor ik terug vertrek: gewicht van de rugzak naar beneden halen (niet eenvoudig in mijn geval), voor het vertrek een aantal weken inlopen zodat mijn voeten aan de bottines en de ondergrond gewend zijn, en een ruimere planning. Zien wat het geeft ... .

Trondheim uitgesteld

Na de dag van gisteren was er geen ontkomen meer aan. Nadat het weer een dag goed liep is de spierpijn weer daar nu zelfs op een vlakke weg. Naar je lichaam luisteren had de dokter in Lillehammer me gezegd . En dus moet ik dit even opzij zetten en thuis afwachten tot die spier zegt je mag weer op pad
Met de trein. boot en bus volg ik nu la strada del Sud waar zoveel herinneringen aan verbonden zijn

Dag 90 Kvam

Dag 89 Harpefoss

Ik loop langs Hundorf een belangrijje plaats in de geschiedenis want hier liggen de roots van Gudbrand een geslacht van een viking vorstendom waarnaar de weg die we bewandelen genoemd is. In 1021 had hier de ontmoeting van Dale-Gudbrand en Olav Harold II plaats hoger geplaatst en druk doende het christendom hier in te voeren. Veel heeft hij hier niet bekomen want geleidelijk aan wordt hij niet langer vermeld in de kronieken.
Er is hier een pelgrimsinfocentrum maar het opent pas twee uur later dan mijn doortocht. Om de wachttijd zinvol in te vullen wordt de gelegenheid geboden het rune alfabeth in te oefenen maar ik kies er voor het aanbod van de dienster uit het bijgelegen hotel van een gratis koffie en stuk taart te aanvaarden en mijn tocht verder te zetten.

Dag 88 Frya. Sor-Fran

Vandaag loopt de route langs Ringebu waar één van de negenentwintig overgebleven stavenkerken in Noorwegen staat en de enige langs de Gudbrandsdalvegen. Niet te missen dus.  Oorspronkelijk hadden ze geen ramen en werd er verlicht met kaarsen. De reden dat er niet teveel van overgebleven zijn. ik kom Michael terug tegen met wie ik eerder de kamer deelde in Lillehammer. We besluiten terug samen een hutje te delen op een camping maar voor we daar zijn komen we nog bij een indrukwekkende waterval waar onze heet gelopen voeten niet genoeg van kunnen krijgen.

Rustdag Hused Granmo in Favang

Één van de charmes van deze route zijn de herbergen die altijd weer wat anders zijn. Maar het Hused Granmo is toch wel iets heel bijzonder al wordt het oordelend op het gastenboek nauwelijks aangedaan door wandelaars op de pelgrimswegen maar veeleer door Noren. Ik denk dat dit komt omdat Favang geen etappepunt in de gidsen is die de meeste mensen gebruiken . Het is veeleer een huisje dan een herberg. Het verwaarloosde arbeiders of middenstanders, huis uit 1920 werd door Tina hersteld en ingekleed met voorwepen en meubels uit de eerste helft van de vorige eeuw. Een verblijf hier is dan ook als een terugkeer in de tijd op noorse wijze.