Foto & video album

Video impressie Kungsleden van Hamavan naar Ammarnäs

 

 Een greep uit het foto album.

Umeälven nabij Hemavan

 

Lapplandssleden

Conclusies

• sapmi is prachtig 
• mijn planning is altijd overmoedig 
• een planning is een middel geen doel, de kunst is het plan aan te passen om het doel te bereiken
  
• 21kg de berg opsleuren langs een pad dat nog moet gaan liggen kan wel eens te veel zijn
• als iets lukt als je 60 bent is dat geen garantie dat het tien jaar later nog lukt 
• de laatste kilometer is altijd de zwaarste
• iedere reis is een uitnodiging voor een volgende 

 Nog een paar uur voordat de bus vertrekt nog even de berg op om het Okstindan keten te bewonderen, nu in de zon

De weg terug

Op de achtergrond vermoed ik de Okstindan in Noorwegen vanuit Hemavan 

In drie dagen terug naar huis  Vandaag 32km asfalt waar ik de bus kan nemen  Het weer gaat nog altijd jo-jo, vandaag hangt hij tegen de grond dus niet aanlokkelijk om langs een baan te stappen. Na anderhalf uur de 3de auto die voorbij rijdt en me prompt op bestemming aflevert  Nog wat tijd om nog even de berg op te trekken voor een bezoekje aan het natuurmuseum en een blik op de bergen

De grens over

Ik moet nergens heen, ik moet nergens zijn, alleen terug in de hut voor het donker is en het is hier nooit donker, dus ... een dag om te freewheelen  

Noorwegen ligt op 3 km van hier dus dat kunnen we niet laten liggen.

 

Ik loop een klein lokaal wandelpad op de Krutfjell over de Noors-Zweedes grens nog een eindje op de Lapplandsleden die hier ook voorbij de deur passeert. Als er met een bootje moet overgezet worden houd ik het voor bekeken en vind ik met de gps al boenkend mijn weg terug door het ruige moerassige landschap, gene kattenpis zou Jan Becaus zeggen. Maar goed we kunnen het nog navertellen.

De Atoklimpen en de E1 wandelweg die hier om de hoek voorbij loopt heb moet laten schieten, een reden om hier nog eens terug neer te strijken. In de winter dan ?

 

Hutje

Ik heb via airb&b een hutje gevonden aan een meer in een klein verspreid dorp. Nu de temperatuur terug onder de tien graden is gedaald en er gedurig regen in de lucht hangt is dit een echte luxe vooral met het houtkacheltje dat hier staat. Ook een goede uitvalbasis voor wat tochten want ik kan hier in 3 richtingen weg. Voor morgen al moeilijk kiezen welke richting eerst.

Tent ophalen

Omdat ik niet over de lapplandsleden naar Noorwegen ben kunnen doortrekken heb ik dat hoofdstuk laten varen en kort ik het verhaal wat in. Rsst nog een aantal dagen om met de tent nog een korte tocht in de bergen te maken  het kost me wel 2 dagen waarvan 1 stapdag om terug bij mijn achtergelaten tent te komen Troost is dat er een rit met de inlandsbanan in zit. Een spoorlijn die centraal zuid-noord doorkruist met honderd jaar geleden als doel kolonisten naar Samiland te lokken maar het omgekeerde effect had. Na de oorlog is het dan e een tourisme trein geworden. 

Ammarnas

Afdaling naar het eindpunt van de eerste sectie  van de Kungsleden als je zuid-noord loopt. Het is maar een korte etappe en ik verwacht gewoon even afdalen, al is het dan met wat steile stukjes. Maar het blijkt weer vol verassingen te zetten met heel veel bloemen en in een prachtige waterval die uit het niets opduikt.

Algertstugan

 Dit kondigd zich aan als een zware etappe terug boven de duizend meter met rotsachtig parkoer en regen in de lucht. De vier groepjes in de hut twijfelen alle, afzakken en langs een meer of de berg op. Maar we kiezen voor de berg met de troost dat er boven een schuilhut is voor als het misloopt. 

Ik wordt uitgeleide gedaan door een bende muggen eb muchers, die als een zwwem pappagallos rond mij zwermen Ik ben helemaal niet geïnteresseerd in de verhaaltjes die ze in mijn oren komen fluisteren. Ze kunnen alleens niet de berg op met al hun gezoen .We zien de wolken voor en achter ons voorbij schuiven en blijken de regenkleding voor de show uit de rugzakken te hebben gehaald, daarna komt zelfs de zon erdoor met een aangename 16 graden wandeltemperatuur. 

Bij de hut is het heelijk zwemmen in het meertje, wat moeilijk zou zijn bleek een heerlijke dag te worden 

Serve

 Terug uit het dal geklommen prachtig zich op het Storfjalet massief waar ik de eerste twee dagen op de Kungsleden ben doorgetrokken. 

Tarnasjo

Langs zes bruggen naar de andere kant van hetTarmsjon meer

Op mijn pad een hoen die uit de struiken springt en een 10 tal kuikens die in alle richtingen wegvluchten. De hoen blijft als een kreupele voor mij op het pad lopen zodat ik niet voorbij kan en bang ben dat ze haar jong niet gaat terugvinden. In de hut legt iemand dat dat een afleidingings maneuver is om als we ver genoeg zijn terug op zoek naar haar kroost te gaan.

Syter fjallstuga

 Door een prachtig gletsjerdall met bergen boven de 1700 meter, het dal ligt op 800n en stijgt naar 1000 meter, talloze rivieren met smeltwater moeten overgestoken worden. Af en toe nog een sneeuwplaat maar de bottinen kunnen aanblijven en de voeten blijven droog. Beneden wachten de mittges me op, ik mag voor de catering zorgen. 

Nooit meer slapen (2)

 

Rond middernacht wordt ik wakker. Het is klaarlicht. Hetgeen niet verwonderlijk is. Mijn gps geeft aan dat de zon opkomt om 1u30 maar zegt niets of ze ondergaat. Ik kijk op mijn horloge die geeft aan dat het half elf is, ze is ermee gestopt als er geen dag en nacht meer is heeft het ook geen zin om te zeggen hoe laat het is 

Kungsleden

 Verder nu naar het noorden zonder tent en 5kg lichter. 

Met de zon en een rugzak van 14 kg wordt het een wandeling in het park, in dit geval het Vindelfjallens natuurreservaat .

Exit Lapplandsleden

Het is mooi gewenst maar met 19 kg op mijn rug, een fototas van 2 kg en geen hut onderweg toch wat zwaar. Content dat ik dit heb kennen doen. Terug over het asfalt, een paradijs voor de fietser met de heilige Atoklimpen die waakt op de achtergrond maar mij een paar bleinen cadeau geven.

Suspense en mega deal

 

Heel de dag regen beloofd, ik wordt wakker rond 5 uur (het is hier nooit echt donker) maar geen getrokken van de regen op het tentzeil. Dus ik besluit de regen voor te zijn en vertrek om 7u. Maar van de regen heel de dag geen spoor tr bekken. In de plaats trekt de hemel helemaal open.

Aan een sneeuwplaat wordt het spannend steil omhoog en geen merkteken waar het verder moet. Ik leg de rugzak neer en die spikes aan en verken zo de weg die ik moet nemen. Terug de rugzak gehaald en met trillende benen naar boven. 

Ik besef dat dit niets voor mij is met in mijn achterhoofd de waarschuwing van de man uit Kiruna die ik gisteren zag dat het alleen maar erger wordt. Het dringt tot me door dat ik het roer zal moeten omgooien en terugkeren naar Hemevan.

Het besluit het plan te verlaten doet welwat zeer maar maakt me ook rustig door een last die van me afvalt, ik loop dan ook ontspannen verder, maar in de afdaling mioet ik over een riviertje waar de bottinen onvermijdelijk uit moeten. Gelukkig is de zon er terug  De laplandsleden planners zullen gedacht hebben we zullen hem nog eens goed liggen hebben den deserteur!

Nooit meer slapen

Nog geen meteorieten gezien en slapen is naar omstandigheden ok maar muggen en mitgets laten er geen twijfel over bestaan: we zijn in sami land. 

Onderweg kom ik een tegenligger tegen, een man van 59 uit Kiruna, het is de eenige mens die ik drie en een halve dag zal tegenkomen. Hij zegt dat het voor hem ook zwaar is en dat het alleen maar erger wordt met de sneeuw.  Het is een late winter geweest en het wandelseizoen is nog niet echt begonnen  

Het pad van de laplandsleden is nog niet gaan liggen zo staat het in de gids. Het pad is in 2o21 cgenaakt maar je moet dikwijls door ruig terrein van het ene naar het volgende merkteken lopen 

Wakos waer bis du bleven

 Ik wil je met alles helpen je moet het me gewoon zeggen verzekerde Wakos me gisteren Begint het nu bij het tweede meer dat ik passeer toch niet te stortregenen, ik doornat  maar geen Wakos te zien natuurlijk. Gelukkig is er  nog het universum. Als ik een meertje verder kom zie ik aan de overkant een pasgebouwde shelter. Ik kan het fatamorgana bereiken en er al wat schade herstellen. Op de kaart zie ik dat er 4 km verder ook nog iets moet zijn. Ik profiteer van een ogenblik dat het is gaan druppelen gebruik te maken maar 1 km voor dat ik de shelter bereik breekt er een nieuwe zondvloed uit. Moe maar tevreden bereik toch nog  de noodhut, instaleer de tent en drink een warm soepke met brodo uit Italië. 

Wakos

 Van Umea naar Hemavan is het 350km, een baan die Zweden doorsnijdt tor je bijna in Noorwegen bent. Een zes uur durende rit die begint in een liefelijk golvend landschap tussen talloze meren. Maar als we Hemavan naderen wordt het weer dreigend en dat doen de bergen met sneeuw op de flanken ook. Katje dat we morgen moeten vastpakken 

Als ik als eenige die het tot de terminus heeft gehaald uitstap komt de chauffeur naar me toe. 

Hij heet Wakos is van Pakistaanse origine maar woont al twaalf jaar in de diepestraat aan het Sintjans plein. Hij doet nu een tussenjob voor een paar maanden. Hij wil perse dat ik bij hem kom overnachten en avondeten, maar ik heb hier al geboekt en verlang naar een bed want dat zit er voor de volgende dagen niet in 

Magische vertragingen

 Bus trein vliegtuig trein, als ze allemaal vertraging hebben klopt het plaatje weer mooi.

Als ik op de vlieghaven in de nachttrein stap is het donker en mijn vijf collega's veroeren niet of liggen zich in slaap te sweipen. Als ik neer lig steekt de couchetier zijn hoofd binnen, ha ben jij het luc! Geen gedoe met q-er codes hier. Ik voel me in veilige handen hier en heb zelfs geen sweip meer nodig om de slaap te vatten. 

Uur nul nadert

 Nog één dag om de laatste lijntjes van de todo's af te werken. 

Het plan heeft een vaste vorm gekregen maar het is op het terrein dat beslist wordt welke weg er wordt in geslagen.

Dilema

Confort s'nachts of overdag?

De eerste dagen geen winkels, dus voor zeven dagen eten meenemen. Extra gewicht in de rugzak dat moet ergens van komen. Eén- of tweepersoons tentje? Dat wordt dus eenpersoons en dus  mijn luxe tweepersoons tent geruild voor een kleine één-persoons tent. Alvast meer dan 1 kg gewonnen.

Roer omgegooid

Route omgekeerd, ik ga nu noord-zuid lopen.

 

Omdat het niet evident is dat ik dit traject zal aankunnen: ruig terrein en weinig bevoorrading vertrek ik in Hemavan in plaats van Sul. Na twee dagen heb ik een kans om te evalueren en eventueel om te keren en terug naar Hemavan te stappen waar ik verder kan op de Kungsleden. Die heeft wat meer logistieke mogelijkheden faciliteiten. Al kijk ik toch erg uit dat het lukt met de Laplandssleden die door Sapmi (lapland) op de grens tussen Noorwegen en Zweden loopt.

Na de Laplandssleden gaat het verder op de Vildmarksväge (wilderness road) en de E1 wandeltocht tot Stiklestad op het St Olafspad 

Klik hier voor een kaart van het aangepast traject 

 

Op de borderline van het Olavspad naar de Kungsleden

 

Op de Karl Johans Veg bij de grens  met Zweden waar het Olavspad de E1 route kruist

Te voet van het Olavspad via de E1 Nord-Trondlag en de  Vildmarksvägen in Zweden naar het startpunt van de Kungsleden in Hemavan, dat is het objectief voor de zomer van 2023.

Een plan is een plan en kan nog bijgeschaafd worden voor het vertrek of onderweg en moet hoe dan ook nog gelopen worden.

 

 

Nieuwe wegen in een langlopend verhaal

Een brug van de St Olavsleden naar de Kungsleden

Na het goed gedocumenteerde en bewegwijzerde pad in Noorwegen is het nu met de methode's van weleer een weg zoeken naar het weerom goed gedocumenteerde en bewegwijzerde pad Koningspad in Zweden.

Het is puzzelen en compromissen sluiten. Verschillende on- en off-line kaarten moeten geraadpleegd worden om een weg te vinden die asfaltwegen vermijd, minstens éénmaal in de zes dagen een bevoorradingsmogelijkheid heeft, af en toe een dak boven het hoofd kan bieden, fysiek binnen de mogelijkheden ligt en niet voorbij de natuurparels gaat. Een week aan zee geeft ruimte om deze opdracht te klaren.

Terug naar Nikkaluokta

Láddjujohka met de Kebnekaise Nordtoppen (2096.8m) in de achtergrond

 Een filmimpressie van de 2023 wintertocht

Zijsprong naar de Tarfalajokk

 

Oppassen voor de windkappen!

Een planning kan niet zonder reserve dagen, het weer staat niet ter discussie en wat dagen hou je best zolang mogelijk achter de hand. Voor de laatste dag een heerlijk extraatje langs de flanken van de Kebnekaise, Zweden hoogste.

Terug in Kenekaise

brug tussen Skárttachkk Ohkka (1584m) en Singngic Ohkka (1704m)

Na de sneeuwtocht gisteren een rustige dag in de luxueuze Kebnekaise Fjällstation, tijd voor een tochtje zonder rugzak naar de hangbrug die er in de winter werkloos bijligt.

Kebnekaise in sneeuw en mist

Singi op de pas waterzon in afwachting van de sneeuw

De tocht door de smalle vallei die ik enkele dagen bij heldere hemel heb gemaakt nu in omgekeerde richting met wind en sneeuw op het menu. We kunnen niet zien waar onze voeten neerkomen, iedere stap een gok. Maar enkel eenmaal komen we in het decor terecht door een uitstekende steen in de sneeuw.

Livingston meets Stanley again

Ontmoetingsplaats halfweg Singi Sälka

 Een tocht door een paradijselijk landschap op weg naar de Tjäktja pas. Halverwege een tegenligger. Ik twijfel maar de stem van de man uit de andere richting is resoluut: Hoi Luc!  Ons Stanley en Livingston moment.

Singi in de Zon

Singi hut

 

De pas naar Singi

Terug op pad, de pas waar we vorig jaar met hevige wind rechtsomkeer moesten maken ligt er nu uitnodigend bij.