Ik heb nog ruim de tijd om een stuk van mijn route van gisteren terug te lopen en wat foto's van planten te nemen die ik gisteren voorbij liep op zoek naar de berghut. Sinds de vorige ochtend heb ik behalve een mandarijntje een tas koffie en lieterswater niets meer gegeten of gedronken en kijk ik reikhalzend uit naar eender wat om de maag tevreden te stellen. Gelukkig is dat geen fastfood maar een hal genaamd 'Drammen street food' met een 20 tal exotische kraampjes, ik houd het bij de Tokio wok ... en nog wat maar het smaakt. Wat ook exotisch is het betaalsysteem dat begint met slimme telefoons en na een visakaart resulteert in een giftkaart waarvoor je in ruil eten krijgt in de kraampjes. Maar zoals bij andere hindernissen slaag ik me ook hier door heen. Om zeven uur gaat de trein die me om elf uur avonds afzet op enkele meters van de camping waar vier jaar geleden het verhaal gestopt is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten