Dag 31 Dorum-Neufeld

Ik weet wat me te wachten staat: het gaat regenen, geen buitje maar de hele dag door. Goed nieuws dus want ik heb al wat foto’s genomen maar niet in regenweer. Een oportuniteit dus! En de weergoden houden woord. Zes uur loop ik zonder halt te houden door de regen en ben doorweekt van boven tot onder. Een foto heb ik dus genomen maar ze is ikonisch genoeg om er nog voor lange tijd een verhaal aan te verbinden.
Het lag in de bedoeling te kamperen deze nacht maar in de toestand wear in ik me bevond niet echt verstandig. Op mijn GPS heb ik een adres van een pension staan waar ik mijn zinnen op zet. Als ik aanklop zegt een man die enkele woorden duits spreekt dat ik kan blijven maar meer weet hij niet en verwijst me naar een duitse dame die bevestigd dat het geen probleem kan zijn maar dat ze een sleutel moet zien te vinden van een kamer die niet benomen is. Dat lukt niet maar in een soort van ontspanningslokaal staat een sofa een tafel en een droogrek. Meer moet dat niet zijn. Het pension blijkt bewoond te zijn door mensen die achtien maanden geleden uit syrie gekomen zijn. Mijn Buren komen voorzichtig informeren met wie ze te doen hebben maar lang hebben ze niet nodig om gerust gesteld te zijn. Een kwartier later komen ze aandraven met een tafel, stoelen thee en koekjes en doen hun beklijvend verhaal.