Denemarken tot zover en hopelijk tot ziens

Van Denemarken had ik mij geen bijzondere voorstelling gemaakt, gewoon doorlopen langs de E1 om zo snel mogelijk in het noorden te komen. Maar het is een revelatie geworden. De Haervejen of Heerweg is een logistiek goed onderbouwde pelgrimsweg waar je toch niet op mekaar's hielen trapt, gevarieerd landschap en onderweg veel uitleg op borden over de rijke geschiedenis van deze weg. Ook de shelters om te bivakkeren waarvan er duizenden zijn waren nieuw voor mij. Het feit dat je daar met twee of drie kampeert werkt de communicatie in de hand. Ik had er dan ook boeiende ontmoetingen. Ik heb geen hoge cols moeten overwinnen maar het landschap golft wel op en neer zodat je er toch mooie vergezichten hebt.

Plaatsen waar ik onderweg niet omheen kan zonder ze te betreden zijn kerkhoven, niet als een niche domein in het ramptoerisme maar plaatsen die op een eigenaardige manier rust en mildheid uitstralen.
Kerkhoven verschillen ook sterk van streek tot streek en Italiaans kerkhof is niet vergelijkbaar net een Deens al tonen ze beide een veel grotere betrokkenheid dan dat je dat in de lage landen ziet. Wat me opviel op een van die deze Deense kerkhoven was de altijd weer kerende grafschrift: Tak for Alt, bedankt voor alles, zonder veel meer details over wie wat hoe. Ze mogen het er bij mij ook op plaatsen, als ik daar enige inspraak over heb tenminste. Maar het is alvast wat ik voel voor deze reis die me te beurt is gevallen, niet echt een veertiende-eeuwse boetetocht.