Dag 9 Tiel

Je voeten is een de weinige essentiële zaken die je nodig hebt om verder te gaan, en het signaal komt door dat ze op het punt staan het te laten afweten. Daarom verkort ik deze proloog met één dag en kies Tiel als voorlopige eindbestemming. In juni zien we wel weer hoe het verder loopt. Tiel niet zo maar een stad. Enkele jaren geleden ben ik hier in de archieven gedoken op zoek naar gegevens van de Joodse tak uit onze familie geschiedenis. Sarah Franco & Samson Hamburger werden hier in 1820 geboren en zouden er een gezin stichten. Zij kwam langs het westen en hij langs het oosten in generaties die ooit mijn reis uit het zuiden hebben gemaakt. Hoe dat weet ik niet. Ik kan er maar over speculeren. Na de oorlog bleef hier van de joodse gemeenschap die er een synagoge hadden maar 1 mens van over. Een golf had de overige weg gevaagd. Niets is voor altijd, niets voor altijd verdwenen

Dag 8 Heerewaarde

Na de Maas kom ik bij de Waal. De rivieren puzzel is niet eenvoudig op te lossen. Maar ik probeer de zaak wat eenvoudiger te maken door de Waal te beschouwen als een stukje van de Rijn. En hiermee kom ik een oude vriend weer tegen. Zo iemand die je ziet en dan met tussenpozen van jaren weer wel, hetgeen niet belet dat de draad direct weer opgenomen is. Zo is de Rijn mijn genoot sinds ik bij Splugen van Italië Zwitserland binnen kwam, hem een tijd volgde en weer verliet tot ik hem bij de Bodenzee weer tegen het lijf liep, hem aan het zwarte woud weer uit het oog verlies, maar hem later terug ontmoette als ik van Duitsland de Elzas binnentrok.

Dag 7 Rossum (Sint Andries)

Als ik in Den Bosch  voorbij het kapucijnen klooster langs kom dringt het tot me door hoe treurig het gesteld is met mijn stempelkaart. Mijn laatste stempel dateert van de kathedraal in Antwerpen, geen vergelijk met de pronkstukken van de collega's. Dus bel ik aan voor een stempel, maar men moet mij teleurstellen na 400 jaar kapucijnen aanwezigheid in de den Bosch hebben ze nog geen stempel kunnen aanschaffen.Een deur verder zie ik op de bel 'De Franciscaanse beweging' staan. Misschien hier meer geluk. Een jonge man openend de deur, hij werkt er 2 jaar, en ik ben nog maar de tweede die hier langskomt. Hij denkt dat hij mij ook moet teleurstellen maar hij zegt dat er misschien in een kast nog wel een oude stempel moet liggen en na een doorgedreven zoektocht komt er een Tau stempel boven water, maar een stempelkussen lijkt zelfs met de hulp van 2 collega's niet te vinden. Toch gaan ze helemaal mee in het stempelverhaal en een mevrouw neemt zich voor er de volgende dag een van thuis mee te brengen en met een alcohol stift wordt de oude stempel ingekleurd zodat er toch nog een afdruk op de stempelkaart kan gemaakt worden.

Nederland waterland. Dus wil ik op deze tocht veelvuldig van pontjes gebruik maken. De eerste proeve bevalt me best. Jammer dat ze in Antwerpen in de brug-tunnel discussie niet aan het veerpont alternatief hebben gedacht.

Reliquie trafiek het blijkt geen Italiaans monopolie geweest te zijn.

Dag 6 Vucht bij Sint Hertogenbosch

Vandaag ben ik te gast bij Yolande die in schuurtje bij haar B&B een pelgrimsherberg heeft ingericht. Na twee eerdere bezoekers ben ik eigenlijk de eerste pelgrim die langskomt. Ze heeft het met veel toewijding ingericht om het naar de zin van de reiziger te maken. Het wankel evenwicht tussen teveel en te weinig comfort die bij zo een plaats hoort blijkt haar wat onzeker te maken. Maar ik kan haar gerust stellen, wat mij betreft is het prima en hoop ik dat er na mij nog de weg naar dit onderkomen en vriendelijke vrouw zullen vinden.

Dag 5 Biest Houthakker

Anemonenveld bij de bokkeryders

Het privé landgoed Wellenseind verplicht me 2km langs een drukke baan te stappen, het padje erdoor is gereserveerd voor mijnheer den baron. Gelukkig wat verder een bordje Landgoed Utrecht met de boodschap 'vrij wandelen op wegen en paden' - 'Particulier beheer met passie' een bank die dit in andere tijden gekocht heeft en zich bedenkingen maakt hoe privé kan privé zijn. Eens gaan klappen met die jongens mijnheer den baron (die het van de bank kocht)! 

In Biest-Houthakker wordt er goed voor me gezorgd. In het door de bewoners opgezette buurtcafé Bij Ome Toon drink ik een warme choco, krijg ik als eerste een pintje Hertog Jan bovenop en de boterhammen die de gerant die middag niet opgegeten heeft. Ik ben gesterkt voor de nacht dat ik doorbreng op een rustig plekje langs het kanaal.

Dag 4 Reuzel

De dag begint met een stevige beklimming van de konijnenberg, hoogste stuifduin (36,33m) van de Antwerpse Kempen.


Turnhout moet je door, daar kom ik niet onderuit, maar even Oud-Turnhout voorbij kom ik aan de Rietmoerassen, niet te missen! Je moet er wel oppassen en je niet inlopen. Het bordje dat er me op attent maakt weet er zelf van.

Dag 3 Langs de Heirbaan naar Beerse

In Pulle is het nog de bekende omgeving. Een kruis langs de weg, het is er een van de moderne kruisweg, met veel meer staties dan die ik in de kathedraal zag. Struikrovers denk ik niet meer tegen te komen op de weg naar Trondheim, hetgeen niet wil zeggen dat er geen gevaar meer dreigt langs het pad.

De heirbaan kende ik al van kindsbeen zonder te weten van-waar naar-waar. Het plaatje langs de weg helpt me, van Grobbendonk waar de Romeinse scherven nog opgeploegt worden naar Nijmegen. We zitten op de juiste weg.

Het is uitkijken naar een plek die niet te dicht in de buurt van een autostrade ligt. Op een open plek in het bos wil ik mijn tentje opzetten. Er blijkt een peperkoeken huis te staan. Ik heb geluk, ik ben veilig de heks is niet thuis.

Dag 2 De Brouwerij in Viersel

Vandaag is het ontsnappen uit de bebouwde kom. Eerst nog langs de kathedraal waar de beelden stormen nog genoeg overeind hebt gelaten om door zijn verschijning te ontroeren, dan sectie 2 waar in 1821 de grootvader van mijn grootvader als vervoerder van Hoegaards bier neerstreek. Gevolgd door een wandeling door de wereld der mensen waarvan op de Turnhoutse baan een synthese werd gemaakt en een Indiër me twee batterijen aan de helft van (zijn) prijs levert om mijn GPS tot activiteit te dwingen. Bestemming is de brouwerij van Viersel sinds 1970 niet te definiëren onderkomen waar de deur altijd open staat en ik welkom ben.

Dag 1 Sint Juliaan in Antwerpen

Vandaag gaat de tocht van de Middenstatie waar ik in 2012 was gebleven naar het Sint Julianus Gasthuis. Sinds de veertiende eeuw bied het onderdak aan pelgrims, na een onderbreking van een hondertal jaar waarin het onderdak gaf aan andere voor wie een dak boven het hoofd welkom was heeft enkele jaren geleden het Compostella genootschap de draad terug opgenomen. Wat wel is blijven doorlopen is de pelgrimstafel in de week voor Pasen.

Op de tocht van 4,6 km door mijn stad veel volk maar ook veel poezië op de muren. Peter Holvoet en Wannes Van de Velde, twee monumenten die leven in Antwerpen.

 

Fitness