E poi

En wat is het volgende? Een veelgestelde vraag bij thuiskomst.

Een tocht bestaat uit drie fasen: voorbereiden, onderweg en verwerken. Met dat laatste ben ik nog een tijdje bezig. Er zijn de foto's waarmee iets gedaan kan worden. Enkele van mijn kinderen hebben al toegezegd dat ze het resultaat willen bekijken, onder strikte voorwaarde dat het allemaal niet te lang duurt! Een belangrijk element om in het oog te houden bij de montage. Ik heb ook het plan een soort van dagblad aan te leggen, één blad per dag onderweg met wat vaste rubrieken: verslagje, bloem van de dag, pad van de dag, panorama, profiel, ... .
De route op zich leeft zo zijn eigen leven. Af en toe heb ik wel wat rond gelopen of heb ik onder druk van de omstandigheden wat afgesneden, of heb ik ideetjes opgedaan om een aantal opportuniteiten in te lassen. Ik hoop hier verder wat aan te knutselen om de kantjes af te ronden en wat alternatieven uit te werken. Af en toe hoop ik een stukje opnieuw te lopen. Ook het GR00 of GEA traject tussen Passo della Cisa en Passo della Coligna wil ik nog wel eens lopen in een seizoen dat er zich toe leent.

E dopo?

Toen ik aan de laatste dagen toe was had ik het gevoel te kunnen blijven doorstappen tot aan de Noordkaap als het moest. Maar de nood terug thuis te zijn was toch duidelijk wel sterker. En ik vermoed dat vroeg of laat toch de vermoeidheid fysiek of mentaal om de hoek zou zijn komen kijken bij een vervolg. Maar het idee blijft wel. Nog eens 3 maanden en half verdwijnen zie ik niet echt haalbaar, maar iets minder kunnen we toch wel bekijken. Het globale gegeven achter die Strada del Nord, een eeuwen oude stroom van zuid naar noord, of van noord naar zuid als je wil, boeit me. Dus ooit een tocht Sicilie - Rome Of Antwerpen - Hanzesteden? Wie weet?

Universitair ziekenhuis Homburg