Een vriendelijke Fin voert me naar de plek waar de wandelweg begint en waar ik twee jaar geleden aangekomen ben.
Terug de grens over langs her ondertussen vertrouwde Carl Jozefs pad. Daar begint de uitdaging langs de E1, die blijkt pittiger dan verwacht. Bij het overspringen van een riviertje breekt de tak die ik vastgrijp en beland ik met rugzak en al in het snelstromend water. Met alle kracht in mijn armen kan ik me vastklemmend aan een denneboompje uit het water trekken.
Mijn pet is vertrokken naar de Baltische zee en mijn fototoestel het noorden kwijt maar ik kom er heelhuids uit. |
Als ik erg vermoeid bij de Bellingastuga aanbeland blijkt dat ik de sleutel van de hut in de auto heb achtergelaten samen met de brander van mijn vuurtje. Gelukkig is er het ruime voorportaal waar ik mijn tentje kan opstellen zodat de muggen me niet animeren in de nacht.