26 augustus 2012

Eind bedrag AMAR steunactie



Het gesponsord bedrag voor de AMAR actie ter ondersteuning van de integratie van zwerfkinderen in Rio de Janeiro is 2563€
1,17€ per geplande kilometer of 1,06€ voor de 2413 gestapte kilometers.
Een mooi bedrag dat de doelstelling overtreft en overgemaakt wordt aan de steungroep Mortsel voor AMAR.
Met heel veel dank aan al de mensen die dit bedrag hebben samengebracht. Dit doet deugd!


15 augustus 2012

E poi





En wat is het volgende? Een veelgestelde vraag bij thuiskomst.

Een tocht bestaat uit drie fasen: voorbereiden, onderweg en verwerken. Met dat laatste ben ik nog een tijdje bezig. Er zijn de foto's waarmee iets gedaan kan worden. Enkele van mijn kinderen hebben al toegezegd dat ze het resultaat willen bekijken, onder strikte voorwaarde dat het allemaal niet te lang duurt! Een belangrijk element om in het oog te houden bij de montage. Ik heb ook het plan een soort van dagblad aan te leggen, één blad per dag onderweg met wat vaste rubrieken: verslagje, bloem van de dag, pad van de dag, panorama, profiel, ... .
De route op zich leeft zo zijn eigen leven. Af en toe heb ik wel wat rond gelopen of heb ik onder druk van de omstandigheden wat afgesneden, of heb ik ideetjes opgedaan om een aantal opportuniteiten in te lassen. Ik hoop hier verder wat aan te knutselen om de kantjes af te ronden en wat alternatieven uit te werken. Af en toe hoop ik een stukje opnieuw te lopen. Ook het GR00 of GEA traject tussen Passo della Cisa en Passo della Coligna wil ik nog wel eens lopen in een seizoen dat er zich toe leent.

E dopo?

Toen ik aan de laatste dagen toe was had ik het gevoel te kunnen blijven doorstappen tot aan de Noordkaap als het moest. Maar de nood terug thuis te zijn was toch duidelijk wel sterker. En ik vermoed dat vroeg of laat toch de vermoeidheid fysiek of mentaal om de hoek zou zijn komen kijken bij een vervolg. Maar het idee blijft wel. Nog eens 3 maanden en half verdwijnen zie ik niet echt haalbaar, maar iets minder kunnen we toch wel bekijken. Het globale gegeven achter die Strada del Nord, een eeuwen oude stroom van zuid naar noord, of van noord naar zuid als je wil, boeit me. Dus ooit een tocht Sicilie - Rome Of Antwerpen - Hanzesteden? Wie weet?

Universitair ziekenhuis Homburg

Bloem van de dag




Een greep uit de selectie, kun je er een determineren? Graag dan.

Op het pelgrimspad was het aanbod van Italiaanse schonen eerder beperkt dus werd het iedere dag een foto van een andere bloem als centraal onderwerp voor mijn picture of the day serie. Hier was het een en al overvloed zodat ik na een twee tal weken niet meer wist welke bloem wel en welke niet  al een plaats in mijn collectie hadden veroverd. Ook bleek het resultaat niet altijd wat verwacht werd, bloemen fotografie zag er toch een aparte discipline uit. Dus besloot ik te fotograferen wat ik tegen kwam en pas bij thuiskomst de prijzen uit te delen. Ondertussen ben ik er doorgelopen, een 400 tal foto's van bloemen werden opzij gezet. En het ziet er naar uit dat iedere dag op enkele uitzonderingen na zijn bloemetje krijgt. Overal een naam op kleven zal nog een ander paar mouwen zijn.


Website met waarnemingen Planten, Dieren, ... In België
Website veldbloemen Nederland

11 augustus 2012

Achteraf bekeken



Een pelgrim zal ik wel geweest zijn. In zijn oorspronkelijke betekenis dan: Iemand van voorbij het veld. Een boetedoening was het zeker niet, een voorrecht dit te kunnen doen dat wel, en toe gegeven een portie credit-card toerist zat er zeker bij..

Terug kijkend op de tocht was er geen dag teveel aan. De morgen wist nooit wat de dag brengen zou. Er was de rugzak die vol zat met zaken om het comfortabel te hebben als dat niet vanzelfsprekend was. Kleren en slaapgerief om je warm te houden als het koud werd, een tentje als het nacht wordt en er geen slaapplaats te vinden was, genoeg eten om een dag verder te kunnen … . Daardoor moest ik nooit ergens zijn voor het donker werd. Het enige wat toch nog zorgen baarde was een schuilplaats voor de regen. Een eerste nacht in het tentje ging nog wel maar als er geen schuilplaats was om droog in te  pakken kan dat problemen geven voor de volgende dag. Het gevoel van onafhankelijkheid gaf een gerust gevoel onderweg, al een boel zaken waar je je niet ongerust over moet maken: We zien wel was de ondertoon. Daarbij krijgt wat aanvankelijk een onherbergzame omgeving lijkt een soort vertrouwd karakter: het bos mijn huis!

Ook belangrijk voor deze tocht was vooral hetgeen ik niet (bij)had. STOP aan de informatie stromen, en daarmee meer plaats voor wat er rond je te zien is! De GSM was hierop de grote uitzondering, dagelijks had ik contact met de thuisbasis. Dit voor wat je niet achterlaten wil en hier kon ik mijn verhaal doen of hulp vragen als ik echt iets nodig had. Maar voor de rest geen muziek, geen boek, geen krant, geen TV en maar heel af en toe internet. Dat laatste had zo zijn voordelen, maar was toch ook het enige wat af en toe gemist werd. Het valt op hoeveel informatie langs dat kanaal zijn weg vind. De kranen dicht draaien bovenop het feit dat je nauwelijks iemand tegenkomt laat je toe onbevangen in te gaan op al wat je pad kruist. Het brengt je telkens weer in euforie voor het onverwachte dat je dag op dag weer tegenkomt. En dit is denk ik het meest essentiële goede gevoel dat ik aan de tocht overhoud. 

Maar niets is helemaal waar natuurlijk. Naast het alleen ronddollen op de Italiaanse kronkelpaden of de overnachtingen bij de everzwijntjes waren er ook de vrienden en verwanten die af en toe kwamen meestappen, de ontmoetingen met de mensen op het Via Francigena pad, de gesprekjes met de mensen die onderdak gaven of die me toespraken langs de kant van de weg. Zonder dit was het niet geweest wat het geweest is, een mens heeft mensen om zich heen nodig, en een gedeelde ervaring is zoveel meer.

Een aantal, maar dan eerder praktische zaken, liepen niet zoals voorzien. Het e-Reader verhaal als opslagmiddel voor de kaarten was niet bepaald een succes. Ik niet en ook het toestel was er klaar voor. Laat ons stellen dat het om een aantal technische reden aan het toestel lag. Dit had voor gevolg dat ik terug moest grijpen naar de versie op papier want naast de GPS heb je toch altijd nog een kaart nodig als je niet met een beschreven route loopt of als je een andere weg neemt dan welke je gepland hebt.
Wat ook af en toe voor verrassingen zorgde was het vinden van een slaapplaats. Ik had wel de tent maar ik moet bekennen dat ik toch af en toe stevig naar een bed verlangde, dus toch niet altijd zo ascetisch als hierboven beweerd. Probleem met het op voorhand vastleggen van slaapplaatsen is dat je er ook aan vast hangt en het werken met een flexibel etappe schema heeft zo zijn voordelen. Er is een groot verschil in het vinden van slaapplaatsen met de toestand op de Compostella weg waar op regelmatige afstanden een overnachting mogelijkheid is die niet op voorhand geboekt wordt. Dit ligt ook anders voor de fietser die altijd nog wel een 20 tal km verder kan rijden om iets geschikt te vinden.  Vooral in Zwitserland kwam mijn dag budget zwaar onder druk. Een gestructureerde adressen lijst, of het op voorhand contacteren van een aantal adressen had wel handig geweest. Gelukkig had ik mijn base-camper's die het altijd wel voor een oplossing zorgde.


08 augustus 2012

Paklijst herbekeken




Een van de belangrijke zaken in de voorbereiding was het samenstellen van de uitrusting. Het is het afwegen van het gewicht dat je meedraagt tegenover het comfort dat je onderweg wenst te genieten. Wat je meeneemt is sterk afhankelijk van een aantal zaken, wat betekend voor mij comfortabel, wat zijn de weersomstandigheden waaraan ik me kan verwachten, welk soort terrein ligt op mijn pad, zijn slaapplaatsen op voorhand vastgelegd, wat kan ik besteden voor en tijdens de reis, wat kan ik dragen, en ga zo maar door.
Om dit aan te pakken ben ik vertrokken van een paklijst die ik nog had van een klimstage in Oostenrijk. Die lijst heb ik aangepast met de specifieke zaken voor de Rome tocht en rubrieken gemaakt zodat ik meer zicht had waar de kilootjes zaten en in welke domeinen waar ik moest schrappen als het gewicht te zwaar werd. Ook heb ik onderscheid gemaakt tussen het gewicht dat je in de rugzak heb zitten en wat je aanhebt of zo meedraagt.
Uit het verleden heb ik geleerd dat het herbekijken van je lijst belangrijk is eenmaal de reis achter de rug is, dit om gebruik te maken van de ervaring die je hebt opgedaan.
De band-lus en het prussik touw had ik er al uitgelaten bij mijn vertrek. De Zonnebril en Fluovest  heb ik niet gebruikt, maar zou ik een volgende keer terug meenemen. Het Hondenfluitje heb ik veelvuldig gebruikt in Lazio, daarna ben ik het verloren en heb ik in Duitsland een nieuwe gekregen maar het nog maar zelden nodig gehad. Als ik terug ga naar het Zuiden, gaat het terug mee! Wat sokken betreft ik had de summit bridgedale mee die ik in het hooggebergte gebruik en de middel-zware trekking versie. De summit sokken vond ik minder comfortabel voor deze tocht maar de middel-zware trekking sokken niet te missen. Je krijgt je sokken niet in een nacht droog en als je wil wisselen overdag heb je toch 3 paar nodig. Om te stappen heb ik af en toe handig gebruik gemaakt van een hemd met lange mouwen als verweer tegen de insecten. Ik was vertrokken met een katoenen T shirt, maar die heb ik zo vlug als ik kon gewisseld voor een synthetisch exemplaar. Zowel de wollen Merina als de synthetische T-shirts zijn van pas gekomen naar gelang het weer van die dag. De crocks dan, niet om aan te zien maar veder licht en een juweeltje aan je voeten als je een hele dag je bottines heb aangehad. Bovendien kun je ze binnen en buiten gebruiken, en als het moet door een beek stappen, al heb ik dat laatste altijd op blote voeten gedaan.
Gezien het vertrek in april en het berg landschap had ik redelijk wat winter kledij bij, hetgeen ik niet had willen missen. Maar eens in het Zwarte Woud is wat ik kon missen terug naar huis gegeven aan Chris die enkele dagen me vergezelde. Vraag was geef ik de flies of de wind vest mee? Het is de flies geworden omdat de wind vest me ook van pas kwam als ik uitgeregend was. Eens in Luxemburg heb ik mijn tentje ook adieu gezegd, omdat ik toen compagnie had en kamperen geen optie meer was.
Sporttape heb ik veelvuldig gebruikt (6 rollen), een ieder die me kwam vergezellen had dan ook een rolletje bij. Gezien het e-Reader verhaal dat in de soep liep, hebben mijn metgezellen ook altijd een flink pak kaarten mogen meebrengen en terug afvoeren. Een gewicht dat niet te versmaden was.  Eenmaal kon ik bij het overnachten in een jagershut in de bergen geen vuur maken, omdat het hout te nat was en er een stevige wind stond, daarop heb ik gevraagd om enkele aanmaak blokjes mee te brengen hetgeen niet op mijn lijstje stond.
Mijn bottines had ik nieuw gekocht voor deze reis en er een 100 tal km mee ingelopen. Tegen het einde van de reis was ik door mijn zolen gelopen en bij thuiskomst heb ik er dan ook nieuwe onder laten zetten.
Wat een complete ramp was, was mijn regenjas. De combinatie van regen en zweet maakte dat ik in de kortste keren goed nat was. Het is geëindigd met me neer te leggen bij het feit: als het regent wordt je nat, punt. Enkel zorgen dat je gerief in de rugzak droog blijft, en daarvoor waren de zakken waarin ik mijn gerief verpakte heel doel treffend. Zij mogen volgende keer ook weer mee!

Klik hier voor paklijst


03 augustus 2012

Door berg en dal


De strada del nord is niet bepaald een strada-a-la-playa. Bij het uitzetten van de route werd eerder voor de bergen dan voor de valleien gekozen. Hierbij een overzichtje van enkel 'hoogte-punten' en 'laagte-punten'.
De zwaarste beklimmingen heb ik onderweg wel vervangen door gemakkelijkere routes om het schema te kunnen aanhouden of wegens andere omstandigheden. Zo verving ik het noordelijk GEA traject, door een route door de vallei tussen de Alpi Alpuane en de Appenijnen en ging ik verder op de Via Splüga in plaats van over te steken naar het Safien dal.
Vreemd genoeg was het niet het klimmen dat me het meenste zorgen baarde, wel de vlakke etappes waar het dikwijls op verharde wegen stappen was, met  voet-problemen als gevolg. Warm weer of gebrek aan water maakte de berg-etappes ook moeilijk, maar dat is niet vaak voorgevallen. Voor de rest kwam het er vooral op aan het juiste tempo te vinden met genoeg rust-pauzes ingelast en toch de tijd in het oog te houden om op een redelijk uur de bestemming te bereiken hetgeen op een enkele uitzondering na wel gelukt is.


De hoogtecijfers komen uit de GPS track, deze zijn +/- op 10m nauwkeurig.
  1. Monte Pancrazio bij Vasciano 917m
  2. Castelmonte bij Patrico 942m
  3. Alto San Egido bij Cotona op GR50 1050m
  4. Prati della Regina a Alpe di Catenaia op GR50 1420m
  5. Poggio di Scali bij Passo della Calla op GR00 1520m
  6. Monte Falco op GR00 1660m
  7. Monte Peschiena op GR00 1150m
  8. Monte Scalette bij Gavigno 1190m
  9. Rivier de Serio bij Fornovo 111m
  10. Monte Argegna bij Giucugnano 1014m
  11. Monte Contremerio bij Passo Di Cisa 1101m
  12. Po vlakte 30m
  13. Crosnello bij Cantremerio in Brembana 1138m
  14. Baita Maffenoli bij Lenna in Brembana 1455m
  15. Passo San Marco bij Morbengo 1996m
  16. Lago Di Como bij Colico 193m
  17. Splügen pass ItalIë-Zwitserland 2122m
  18. Kunkelspass bij Bonaduz 1359m
  19. Vorder Hohe bij Amden 1536m
  20. Rijn bij Waldshut-Tiegen Zwitserland-Duitsland 320m
  21. Feldberg-ord in het Zwartewoud 1297m
  22. Mumelsee in het Zwartewoud 1046m
  23. Rijn bij Drusenheim Duitsland-Frankrijk 130m
  24. Soultzerkopf in de Noord vogezen 486m
  25. Hemerskeil op de Hundsruck 600m (Geen GPS hoogte gegevens)
  26. Gröestaen bij grens Luxemburg-België 529m
  27. Maas bij Huy 70m



01 augustus 2012

Sponsor actie bereikt doelstelling

Op dit ogenblik werd er 2245 Euro bijeen gesponsord voor het AMAR project in Brazilië. 45 Euro boven het objectief 100 maal 1 Eurocent per kilometer.

Hartelijk dank aan iedereen die meeging in dit verhaal. Wie nog van plan is bij te dragen, goed nieuws het kan nog even! Eind augustus zullen we het bedrag overmaken aan het steun comité uit Mortsel .
In de laatste AMAR nieuwsbrief wordt het standpunt van de Belgische regering verduidelijkt betreffende steun van de federale staat aan NGO's in de groeilanden. Dit naar aanleiding van een bezoek van Minister Magnette aan het AMAR project in Rio.

Uittreksel nieuwsbrief AMAR