29 juli 2012

Een greep uit het foto album



Onderweg heb ik redelijk wat foto's genomen, een ideale manier om wat te rusten tijdens het klimmen of afdalen. Bij het bekijken thuis ben ik toch wel wat teleurgesteld. Het beeld dat je meedraagt van wat je gezien hebt overtreft de gefixeerde beelden op de foto. Ik ben dan ook wel geen pro die emotie in foto weet vast te leggen. Toch leuk van wat foto's te hebben van de mee-stappers. En het materiaal laat me toe terug te keren naar die tijd onderweg. Voor diegene die deze kant op willen, de beelden geven een idee van wat er te beleven valt maar geloof me wat je zal zien is zoveel sterker.

26 juli 2012

Statistiekjes






Na wat fix en repair acties op de gegevens uit mijn GPS is het mogelijk een aantal statistiekjes te bekomen.
Voor zes dagen had ik geen hoogtemeters ten gevolge van de problemen die ik met het toestel heb gehad, daar heb ik een schatting ingevoerd. De afgelegde afstanden zijn te voet, maar hier en daar heb ik ter plaatste nog wat rondgetoerd en die cijfers zijn inbegrepen.

  • Aantal dagen gestapt: 93
  • Aantal dagen niet gestapt: 7
  • Kilometers afgelegd: 2.413
  • Gemiddelde afgelegde km's per stap-dag: 25,9
  • Aantal uren in beweging: 591 of 6u24min gemiddeld per dag
  • Gemiddelde stap-snelheid: 4,1 km/u
  • Aantal uren onderweg: 922 of 9u54min gemiddeld per dag
  • Aantal stijgmeters: 65.103 meters
  • Gemiddelde stijg gradiënt: 5,4% (stijgmeters gedeeld door helft afgelegde weg)

24 juli 2012

Een Dikke Merci!

Bij het einde van een ongelooflijke reis ben ik velen dank verschuldigd



  • Mijn echtgenote Chris dat ze de ruimte gaf deze reis te maken.
  • Mijn kinderen Mathijs, Liesbeth, Stijn, Johan en Eva om zich te bekommeren om Chris.
  • De base-campers
    • Eva en Liesbeth bloggers
    • Jacques en Josefien de dagelijkse weer sms'jes
    • Andoni, zoektocht naar onderdak in de vreemde
    • Magdaleen, moral coaching and special effects
    • Chris opvolging sponsoring AMAR
  • De AMAR sponsors, die me geen keuze lieten: Keep on Trucking.
  • Eli, coordinatie AMAR, ondanks de moeilijke weg  die hij zelf af te leggen had

  • De mee-stappers
    • Jacques en Magdaleen op de GEA
    • Koen in de Brembana
    • Lauranne en Chris in het Zwarte Woud
    • Griet, Stijn en Johan in Luxemburg en Belgie
    • Koen, Andoni en Magdaleen in Kempenland
  • De barmhartige samaritanen
    • Kristel in Montelibretti: You can sleep in my house as there are no bridges in this town!
    • Pastoor van Fornovo di Taro
    • Guido in Witerthur
    • Hilda en Jos in de Waleffes
    • Mathijs, Lieselot en Lore in Nadrin
    • Greet en Mathijs in Nijlen
  • De mensen die me opwachtte in de Middestatie
  • De  enthousiaste opvolgers: You never walk alone!

22 juli 2012

Dag 93 vrijdag 20 juli


De laatste etappe heeft iets van de laatste rit uit de ronde van de Frankrijk ... relax na de geleverde strijd, het geweld van de bergen nog vers in het geheugen. Met dit verschil dat er geen spurtje bij is op de Keizerlei, zoals de renners voorgeschoteld krijgen op de Champs-Élysées. Magdaleen en Andoni stappen mee tijdens deze laatste dag. In Edegem komen we voorbij het rusthuis waar we Chris haar moeder gaan weghalen van de bingotafel en een koffie drinken. Dan gaat het langs de centers naar de kathedraal van de reiziger, de Middenstatie waar familie, de burgemeester van Edegem en de schepen verantwoordelijke voor ontwikkelings samenwerking me opwachten en een Edegems biertje dat tijdens mijn tocht het levenslicht zag aanbieden. Een fijne receptie in de stationshal en een ritje met bus 32 terug naar Edegem, sluit dit deel van het verhaal af. Moe maar tevreden ....


Dag 92 donderdag 19 juli



Koen is mijn compagion voor de tocht van vandaag door de Kempen. Hoe verder we gaan hoe vertrouwder de omgeving wordt, een vreemd gevoel. Eens de Grote Nete over is het nog maar even tot Nijlen waar echtgenote Chris, kinderen, schoon kinderen en klein kinderen me verwelkomen in het huis van Greet en Mathijs, die me een bed voor de nacht aanbieden. Hier kan ik het voor het eerst de drie kleinkinderen die gedurende de tocht zijn geboren in mijn armen nemen. Het mooiste dat ik op die lange reis ben tegen gekomen.

Dag 91 woensdag 18 juli


Hoegaarden - Leuven een traject langs holle wegen en Brabantse wegentjes die mijn voorvader Petrus in 1820 moet gevolgd hebben om in Leuven te huwen voor hij zich in Antwerpen kwam vestigen. Ik vermoed dat het uitzicht niet zoveel veranderd is al die tijd met het zicht op de velden en de abdij van Park in de verte.
We overnachten in de jeugdherberg bij het station waar Katrien, een nicht van Griet ons komt ophalen om iets te drinken en wat te eten in het bruine café bij de abdij van Vlierbeek, waar hun grootouders in de portiers woning hebben gewoond een deel van hun familie geschiedenis.

19 juli 2012

wordt verwacht

Morgen zal Luc rond 18.00 aankomen aan het Centraal Station van Antwerpen.

Iedereen is van harte welkom om Luc toe te juichen.

18 juli 2012

Dag 90 dinsdag 17 juli 2012


In de voormiddag kunnen we nog eens proeven van de malse Belgische regen, maar aan kilometerpaal 15 in Hanut klaart het weer op. Wat later op de GR maakt het asfalt plaats voor mooie landwegen die me in Hoegaarden, Vlaams Brabant brengen. Weer een grens overgestoken en een stap dichter bij het einddoel.

Opheylissem

16 juli 2012

Dag 89 maandag 16 juli 2012


Na de vele regen van de voorbije dagen zijn we blij dat we zonder al te veel regen en af en toe wat zon kunnen vertrekken. We hebben geslapen in Tihange onder de koeltoren van de kerncentrale. We moeten het pad zoeken met de GPS, want we beschikken niet over een detailkaart van deze route. Onderweg komen we een eekhoorntje tegen dat uit een bek van zijn moeder is gevallen. Onze goede daad voor vandaag, we zetten het eekhoorntje terug in de boom en gaan verder.

Na het wat saaie landschap van Huy komen we in een mooier landschap terecht. De lucht wordt donker, met dreigende wolken. Gelukkig blijven we gespaard en valt er geen druppel regen op ons hoofd.

Trier – Huy


Ook de blogredactie heeft af en toe nood aan wat vakantie, dus even geen berichten. Wel wordt er flink verder gestapt.

Na een dag “citytrippen” met echtgenote Chris in Trier gaat het richting Luxemburg. Deze laatste maand is er veel gezelschap beloofd. Griet wandelt mee tot in Leuven. Zonen Stijn en Johan stappen mee tot in Luxemburg op het GR5-pad.

De grens over en terug op Belgisch grondgebied, maak ik weer kennis met het mooie Belgische zomer weer, regen. Tussen de regendruppels door gaat het via de Ourthe naar de Maas.

In Nadrin ontmoet ik zoon Mathijs met kleindochters Lore en Liezelot. Zij komen gezellig mee kamperen. We krijgen een mooie demonstratie van de waterdichte tent.

06 juli 2012

Dag 78 woensdag 4 juli 2012





Even gaat het langs een opgedoekte spoorlijn op de plaats waar de Romeinse waterleiding naar Trier begon. Maar dan gaat het weer omhoog op de heuvel die tussen Waldrach en Trier ligt. Eens boven is het toch nog een eindje tot Trier tussen de wijngaarden. Maar ik haast me want daar heb ik afgesproken met echtgenote Chris om na drie maanden nog eens een dagje samen te zijn en te genieten van het moois dat deze levendige stad met zijn Romeins verleden te bieden heeft
.

Dag 77 dinsdag 3 juli 2012

Het gaat nog flink omhoog op het pad dat door de Hundsruck loopt, een gebergte dat oost-west in Saarland loopt. Vandaag is de zon er weer zodat ik de bossen weer eens op een andere manier zie. Ook hertjes die het pad kruisen en roofvogels alom in de lucht zorgen voor animatie. Eindpunt is een hotel in Waldrach dat zijn gloriedagen blijkbaar al achter de rug heeft. Het hotel dan want het dorp floreert volop van de wijnbouw die hier verschijnt. De Moezel is niet meer ver weg!

Riveristalperre

05 juli 2012

Dag 76 Maandag 2 juli 2012

Het is een flink eind stappen naar de volgende Jeugdherberg en de regen is weer van de partij vandaag. Mijn GPS heb ik niet meer in orde gekregen dus het wordt verder stappen met de fietskaart, tot ik in Nonnweiler over de rand van de kaart stap en in het toeristen bureau me een wandelkaart aanschaft die verder Noord gaat. Dit brengt me op de Saar - Hunsruck - Steig een heel mooi pad, kunstig aangelegd en bovendien goed gemarkeerd. Deze route kan ik bovendien de volgende 2 dagen tot in Trier volgen. Onderweg een aantal Keltische sites die de moeite waard lijken maar jammer genoeg de Pelgrim moet vooruit. In de JHB van Hermeskeil ontmoet ik een Belg uit Pulle, die enkele dagen met zijn fiets in Saarland rond toert en me nog meer uitleg geeft van het moois dat hier te zien is.

Dag 75 Zondag 1 juli 2012 Tholey

Bij het verlaten van de Jeugdherberg in Homburg moet de regenjas aan. Erg deert de regen niet, het is lastig zoals een berg opgaan lastig kan zijn maar niet vervelend, het geeft weer een andere kijk op de natuur waar ik doorheen loop. Wat me wat meer zorgen baart is de GPS die het noorden en nog veel meer kwijt is, ook geen kaart en geen hoogte aanduiding meer. Gelukkig heb ik van de JHB nog een fiets kaart mee en nog een manueel kompas zodat ik me uit de slag kan trekken. De tocht die veelal door de bossen op onverharde wegen loopt valt goed mee, en onderweg krijg ik drankjes en snoeperij aangeboden aan een paar standjes van een MB ronde die daar ook passeert.


En later komt zelfs de zon er weer door. Mijn pad is afgebogen naar Tholey een dorp aan de voet van een mythische berg die je in de verte ziet liggen en die bij aankomst kruispunt van 2 Romeinse heirbanen blijken te zijn en een Keltische archeologische site bezit.

04 juli 2012

Dag 74 zaterdag 30 juni 2012

Nog drie weken voor de boeg. Italië lijkt al ver weg en meer en meer beginnen dingen vertrouwd te lijken. Het thuisfront lonkt! Maar eerst nog tot in Trier voor we in Luxemburg aan de laatste fase kunnen beginnen. Vandaag beland ik op een opendeurdag van het Duitse leger . Men legt me de werking van de mitraillette uit. Ik snap er niets van en maar goed ook! Als ik mijn probleem met de Franse schutters uitleg past men mij een kogelvrije vest aan.


Dag 73 vrijdag 29 juni 2012

Op de stafkaart blijkt dat mijn Stradadelnord door het militair domein van Bitche loopt. Op het bordje staat; Levensgevaarlijk! Ik geef voorrang aan de gewapende man en verleg de strada naar een padje dat op de grens met Duitsland ligt. Op mijn gps kan ik volgen of ik niet over de schreven ga. Verder nog vreemde rots en in de rode steen van de Vogezen. Eens de heuvel over totaal ander landschap in Rheinland-Phalz. De akkers nemen het hier over van het woud op zacht hellende heuvels.