25 februari 2012

Overnachten




Een vraag die in conversaties dikwijls gesteld wordt is: ‘En waar ga je overnachten?’ Overnachten en eten twee basis behoefte waar je nu eenmaal niet onderuit kan. Mijn standaard antwoord hierop is: ‘Dit zal iedere dag een ander verhaal zijn, afhankelijk van wat er in de aanbieding staat’. In tegenstelling tot de weg naar Compostella , of het gedeelte op Spaanse bodem dan toch, bestaat er geen uitgebouwd netwerk van onderkomens op dagmars afstand. 
Langs de via Francigena is er wel een aanzet van een aantal overnachting plaatsen die beschreven staan. Voor het traject Passo del Cisa – Piacenza ga ik daar dan ook dankbaar gebruik van maken. Tussen Rome en Chiusi della Verna zijn abdijen en kluizenarijen (eremo) geen zeldzaamheid. Hier wil ik aankloppen voor het bekomen van een slaapplaats. Het verlenen hiervan is een traditie die ingeschreven staat in de regel van menige orde. Adressen van slaapplaatsen tussen Rome en La Verna staan vermeld in het boek van Kees Roodenburg: Een franciscaanse voetreis. Hierin staat ook vermeld waar je eten kan kopen of waar er zich eetgelegenheden bevinden.
Bij het uitzetten van mijn route heb ik rekening gehouden met de plaatsen waar er jeugdherbergen zijn. Deze zijn wel niet dik gezaaid maar hebben goede voorzieningen aan een redelijke prijs en laten je toe contact te leggen met kompanen die ook op weg zijn. Op de GEA route en in het Alpen gebied zijn her en der refuges en bivaks te vinden. De details vind je op de CAI site voor Italië en op de Zwitserse site Wanderland. 
In Duitsland op de E1 route die door het zwarte woud (Westweg) gaat heb je op regelmatige afstanden Wanderheime van de Schwarzwaldverein waar je onderdak en een maaltijd kan krijgen.
In Wallonië is de lijst: Gilberts list erg handig. Deze jaarlijks bijgewerkte lijst geeft onderkomens aan een lage prijs met vermelding van de GR route die er langs loopt. 

Probleem bij het vast leggen van de slaapplaatsen is dat ze moeten overeenstemmen met de eindpunten van de dag etappes. De lengte van een dag etappe hangt af van de werkelijke afstand, stijg en daal meters en ook van de te leveren inspanning van de dag(en) voordien of daarop volgend. Een en ander kan je maar ter plaatse inschatten, zodat je bereid moet zijn je plan onderweg bij te sturen.
Ik neem een één persoonstentje mee, zodat ik me geen zorgen moet maken als er niets in de buurt te vinden is wanneer de dag etappe erop zit. Dit betekent wel een extra 3,5 kg in mijn rugzak voor tentje, slaapzak en matje. Alternatief voor het tentje is het aankloppen bij een lokale boer voor een plaatsje in het hooi, een systeem dat bij een vorige fietsreis naar Baskenland goed bleek te werken. Het tentje moet ook helpen de kosten te drukken, want zeker in Italië en Zwitserland, voor de stukken die ik alleen loop betaal je al vlug tussen 50 en 60 Euro voor een bed met ontbijt. 

Referenties:



19 februari 2012

e-Reader

Tot de basis uitrusting die ik meeneem behoort een e-Reader waarmee ik dit berichtje aanmaak bij wijze van proef. In tegenstelling tot de fietser die met kaarten op papier weg kan komen is dit voor de wandelaar die zijn eigenzinnige route volgt niet echt een optie. Neem bijvoorbeeld dat je een detail kaartje per dag en een tiental overzicht kaarten voorziet, dan heb je een honderd tal kaartjes mee te nemen. Daarnaast komt nog de beschrijvingen van de route en omgeving en adres-lijsten waar je kan overnachten. Je kan de e-Reader ook gebruiken om op internet te verbinden als er een wi-fi hotspot in de buurt is. Je kan er ook boeken, foto's en geluidsfragmenten op kwijt als je die wil meenemen. Het grote voordeel tegenover een tablet PC is dat je hem maar eens in de twee weken hoeft op te laden en bovendien is dat hij beter leesbaar in direct zonlicht dan een toestel met een LCD scherm. Hij is tevens een pak lichter om mee te nemen. Mijn exemplaar, een Sony PRS-T1 weegt 150 gram. Het grote nadeel aan de e-Readers die monteel op de markt zijn vind ik het ontbreken van kleur, hetgeen voor kaartmateriaal wel een beperking is.

15 februari 2012

Het lijstjes moment



Twee maanden voor vertrek, Covey Habit 3: Put First Things First.

Uit ervaring weet ik dat zonder lijstjes het vertrek de complete chaos voor me betekend met een volkomen gebrek aan vertrouwen in wat komen gaat. Dus nu het nog kan is 'het lijstjes moment' daar: Te doen lijst, Paklijst, Overnachting plaatsen.
Lijstje één: te doen.
GPS
Gaten tussen way-points aanvullen, afstand tussen 2 punten nooit meer dan 3km
Way-points voor bergtoppen en locaties in de omgeving
Route per dag etappe
Kaarten, Way-points, Routes, referentie tracks overbrengen naar GPS
Afdrukje per dag etappe voor e-Reader
Kaarten: Topo (25000) en Wegenkaarten
Inventaris met link naar way-point nummering
Inscannen wat nog ontbreekt
Markeren van way-points op gescande versies
Overbrengen naar e-Reader
Medisch
Langs huisarts voor inentingen
Nakijken en aanvullen EHBO setje
Uitrusting
Lijstje wat neem ik mee
Lijstje wat zet ik opzij om eventueel na te sturen met post adres
Lijstje en aanschaf van wat nog ontbreekt
Overnachting met tentje uittesten
Rugzak laden (Indeling!) en wegen
Rugzak goed laten afstellen in winkel
Thuisfront
Overzichtje van route, tijdschema en contact adressen voor thuis
Fotootjes van het thuis front te kopiëren op e-Reader
Uitleg betreffende zaken die van thuis uit eventueel kunnen nagezonden worden
Administratie en documenten
Kopijen van belangrijke documenten inscannen en verzenden naar e-Mail adres dat onderweg bereikbaar is
Bericht onderbreken kranten abonnement
Bericht onderbreken auto verzekering
Volmacht voor invullen belasting aangifte
Incheck vlucht naar Italië
Communicatie
Afspraken met te sponsoren vereniging
Aankondiging aan Familie, Vrienden en Belangstellende van Blog en sponsor actie
Avondje voor afspraken met vrienden die een eindje willen meestappen
Afspraken voor doorgeven waarschuwingen bij ‘slecht weer op komst’ (bergen!)
Afspraken met iemand die berichtjes op blog kan posten
Overnachtingen
Contact informatie adressen waar mogelijk overnacht kan worden
Berichtje naar plaatsen voor de eerste nachten

10 februari 2012

Warm lopen in koude dagen.



Afgelopen weken heb ik op Italiaans terrein gelegenheid gehad nog wat op temperatuur te komen in afwachting van het eigenlijke vertrek half april. Eerste met de zesde editie van de Tosca-Umbria winterwandeling. Ditmaal op het menu Volterra, Tuoro-Cortona en Badia Prataglia in de Parco Nazionale delle Foreste Casentinesi. Met 32km, 1200 stijgmeters en het nodige zoekwerk op het traject Tuoro – Cortona een ideale proeftuin als voorbereiding. Ondertussen heb ik besloten het geplande traject Assisi – Bocca Serriola – Chuisi della Verna te vervangen door een eigen traject Assisi – Passignano en de GR50 tussen Passignano en La Verna. Bij de deelnemers Nepal-tocht broeder Mark, die aan een België - Assisi initiatief bezig is in 3 etappes, ondertussen zit hij al over de Po rivier nabij de Passo della Cisa. De laatste etappe die hij voor dit jaar nog in petto heeft, loopt in grote mate gelijk met de mijne tot in La Verna. Een traject dat de GEA en GR ‘00’ volgt. De vele nuttige tips van Mark zijn in dank aanvaard.



Een week na het winter-wandel evenement, krijg ik van zoon Johan het bericht dat er een halve meter sneeuw licht in de heuvels bij het Lago Transimeno, meer is er niet nodig om mijn rugzak vast te grabbelen en dankzij een Ryanair ticket naar Pisa kan ik zelf enkele dagen later door de sneeuw ploeteren. Het landschap is wondermooi, de wind striemend en het geheel geeft een' nooit gezien' gevoel. Volgens de lokale berichtgeving is het 26 jaar geleden dat deze toestanden zich in deze regio voordeden. Het geeft mij de gelegenheid nog wat ervaring met mijn kleding in barre toestanden op te doen. Ik verwacht me aan een confrontatie met de natuurelementen op het traject in de Apennijnen waar het pad tussen de 1500m en 2000m loopt in de maand mei, en de doorsteek op de Safien-pass (2400m) begin juni in Zwitserland. … We zien wel!
Foto's van het winter landschap aan het Lago Transimeno


Obstakels die het welslagen in de weg kunnen staan kunnen van verschillende kanten komen. Zo een probleem met mijn schouder die roet in het eten had kunnen gooien. Gelukkig kan een ferme spuit en mogelijk nog een tweede in maart een heelkundig ingrijpen nog even uitstellen tot na de tocht. Hopen dat het werkt. … We zien wel!