08 januari 2012

… Via Francigena




… Via Francigena

Nadat we de overgang naar het nieuwe jaar hebben  doorgebracht in Londen hadden we op de terugweg gelegenheid een stop te maken in Canterbury. Deze plaats is het vertrekpunt van een eeuwenoude pelgrimsroute naar Rome. De Via Francigena of weg van de Franken is voor het eerst beschreven door aardbisschop  Sigeric omstreeks het jaar 990 nadat hij een voettocht  had ondernomen om zijn strepen (pallium)  aftehalen bij de Paus in Rome.  Al van de 7de eeuw zijn referenties naar de route bekend en hij zal ononderbroken volgens variabele deeltrajecten gebruikt worden tot op vandaag , waar hij zoals de camino op verhoogde belangstelling kan rekenen en door Europa bedacht werd met een plaats op het selecte lijstje van Europese cultuurwegen.

Mijn eigen traject had naast Rome, twee raakpunten met de Via Francigena, de 150 km tussen Passo Della Cisa waar de GEA eindigt en Piacenza aan de oever van de Po.  Aanvankelijk had ik tussen deze twee plaatsen mijn eigen traject uitgezet ten westen van de VF op basis van dubieus kaartmateriaal, met heel wat stijgen en dalen op het menu. Maar inmiddels ben ik gezwicht om voor dit traject de Franken te volgen. Goed gedocumenteerd met GPS tracklogs, wat mij betreft een weg in dalende lijn in tegenstelling tot de collega’s die naar het Zuiden trekken en goed voorzien van plaatsen  om de nacht door te brengen, zie ik dit helemaal zitten na het avontuur in de GEA of Grande Escursione Appenninica


Leuk te vermelden is wel, dat zij die naar Rome stappen in de overtuiging de Via Francigena te gaan in werkelijkheid de Via Romea lopen. De zuidelijke richting zoals door Sigeric beschreven is de ware Via Francigena.

http://en.wikipedia.org/wiki/Via_Francigena

04 januari 2012

Twee maal 100 dagen


Nog 100 dagen

… Als alles looptr zoals gehoopt, moeten we er in 100 dagen klaar voor zijn om nog eens 100 dagen op pad te gaan. Het moet snor zitten met de somochuvstvie, een term die de Russen gebruiken om de totale indruk op Fysiek, Mentaal en Emotioneel gebied weer te geven die je maakt alvorens je de bergen intrekt. Deze moet OK zijn wil je niet jezelf en je kameraden in gevaar brengen gedurende de tocht.
Met een en ander ben ik al even bezig. Dankbaar kon ik gebruik maken van ervaringen door anderen opgedaan om te weten te komen wat er zoal op me af komt, zowel onderweg als op het thuisfront. Ook nuttig om te overleggen wat er wordt meegesleurd en wat je kan thuislaten of wat plan-B kan zijn als het niet loopt als verwacht.
Daarnaast is er al wat afgestapt en rond gehold met of zonder rugzak om de beentjes te wennen aan de dagelijkse afstanden en hoogte verschillen.
Maar vanaf nu moet er wal meer structuur in de voorbereidingen komen om met een goed ‘I’m ready’ gevoel op 13 april in Rome te kunnen staan. Wat de fysieke conditie betreft kan ik terugvallen op de training schema’s van voorgaande Nepal avonturen, waarvoor ook de regel was: je kunt ook zó vertrekken en dat kan wel lukken maar als je ervan wil genieten of je geraakt in nesten dan ben je beter OK en overtollig gewicht kan je beter in je rugzak gebruiken dan het om je lijf te laten bengelen.
Ik wil ook wat doen aan het niveau, of het gebrek daaraan, van mijn Italiaans. Na 40 jaar regelmatig Italië te hebben gefrequenteerd is het hiermee droevig gesteld. Het stemt me wel mild tegenover de Franstalige Brusselse broeders in de Vlaamse rand die ook al jaren wel willen maar niet kunnen. Toch wil ik het hier niet bij laten, mijn schoonzus heeft me een boekje met 100 Italiaanse lesjes toegestopt. Met 100 dagen te gaan een perfect fit.
Tenslotte is er ook nog ‘wat je schrijft dat blijft’.  En al de rest verdampt, zeker op mijn gezegende leeftijd. Wil je dat er wat van terecht komt moet hiervoor de schrijf-conditie en discipline op peil zijn. Deze blog kan een nuttig instrument zijn om de vaart er in te brengen. Afwachten of het lukt.
Geef toe bij het begin van een Nieuwjaar, niet mis wat betreft goede voornemens. Wat er echt van terecht komt zien we binnen een paar weken wel.