20 december 2012

Het pad van de strada


Een obsessie van menig pelgrim: het pad waarlangs hij loopt. Voor de reis begint vraag je je af hoe ziet het eruit? Is het spek voor mijn bek? Eenmaal onderweg krijg je een onbedwingbare drang die padjes op foto vast te leggen. Bij mij heeft de microbe vrij duchtig huisgehouden: meer dan 900 foto's of een 10 tal per dag.
Ik heb ze gemonteerd in een filmpje waar ik waarschijnlijk geen publiek een uur mee kan vasthouden, maar waar ikzelf met genoegen kan naar kijken. Het komt allemaal terug! Hierbij een selectie van een 100 tal foto's. To show how it looks like.

22 oktober 2012

Italiaans om mee te zingen





niets gaat voorbij - zolang  je niet bang zult zijn -  om verder te gaan met leven

Bovenstaande tekst komt uit een liedje van Gianni Nannini, de ervaring van die 100 dagen onderweg wil je niet laten verdampen in de tijd.
Teksten van Italiaanse liedjes vertaald in het nederlands die je kan beluisteren zijn te vinden op de site: Italiaans leren met muziek vertaling. Een tip voor wie wat aan zijn Italiaans wil doen voor hij op pad gaat.

26 augustus 2012

Eind bedrag AMAR steunactie



Het gesponsord bedrag voor de AMAR actie ter ondersteuning van de integratie van zwerfkinderen in Rio de Janeiro is 2563€
1,17€ per geplande kilometer of 1,06€ voor de 2413 gestapte kilometers.
Een mooi bedrag dat de doelstelling overtreft en overgemaakt wordt aan de steungroep Mortsel voor AMAR.
Met heel veel dank aan al de mensen die dit bedrag hebben samengebracht. Dit doet deugd!


15 augustus 2012

E poi





En wat is het volgende? Een veelgestelde vraag bij thuiskomst.

Een tocht bestaat uit drie fasen: voorbereiden, onderweg en verwerken. Met dat laatste ben ik nog een tijdje bezig. Er zijn de foto's waarmee iets gedaan kan worden. Enkele van mijn kinderen hebben al toegezegd dat ze het resultaat willen bekijken, onder strikte voorwaarde dat het allemaal niet te lang duurt! Een belangrijk element om in het oog te houden bij de montage. Ik heb ook het plan een soort van dagblad aan te leggen, één blad per dag onderweg met wat vaste rubrieken: verslagje, bloem van de dag, pad van de dag, panorama, profiel, ... .
De route op zich leeft zo zijn eigen leven. Af en toe heb ik wel wat rond gelopen of heb ik onder druk van de omstandigheden wat afgesneden, of heb ik ideetjes opgedaan om een aantal opportuniteiten in te lassen. Ik hoop hier verder wat aan te knutselen om de kantjes af te ronden en wat alternatieven uit te werken. Af en toe hoop ik een stukje opnieuw te lopen. Ook het GR00 of GEA traject tussen Passo della Cisa en Passo della Coligna wil ik nog wel eens lopen in een seizoen dat er zich toe leent.

E dopo?

Toen ik aan de laatste dagen toe was had ik het gevoel te kunnen blijven doorstappen tot aan de Noordkaap als het moest. Maar de nood terug thuis te zijn was toch duidelijk wel sterker. En ik vermoed dat vroeg of laat toch de vermoeidheid fysiek of mentaal om de hoek zou zijn komen kijken bij een vervolg. Maar het idee blijft wel. Nog eens 3 maanden en half verdwijnen zie ik niet echt haalbaar, maar iets minder kunnen we toch wel bekijken. Het globale gegeven achter die Strada del Nord, een eeuwen oude stroom van zuid naar noord, of van noord naar zuid als je wil, boeit me. Dus ooit een tocht Sicilie - Rome Of Antwerpen - Hanzesteden? Wie weet?

Universitair ziekenhuis Homburg

Bloem van de dag




Een greep uit de selectie, kun je er een determineren? Graag dan.

Op het pelgrimspad was het aanbod van Italiaanse schonen eerder beperkt dus werd het iedere dag een foto van een andere bloem als centraal onderwerp voor mijn picture of the day serie. Hier was het een en al overvloed zodat ik na een twee tal weken niet meer wist welke bloem wel en welke niet  al een plaats in mijn collectie hadden veroverd. Ook bleek het resultaat niet altijd wat verwacht werd, bloemen fotografie zag er toch een aparte discipline uit. Dus besloot ik te fotograferen wat ik tegen kwam en pas bij thuiskomst de prijzen uit te delen. Ondertussen ben ik er doorgelopen, een 400 tal foto's van bloemen werden opzij gezet. En het ziet er naar uit dat iedere dag op enkele uitzonderingen na zijn bloemetje krijgt. Overal een naam op kleven zal nog een ander paar mouwen zijn.


Website met waarnemingen Planten, Dieren, ... In België
Website veldbloemen Nederland

11 augustus 2012

Achteraf bekeken



Een pelgrim zal ik wel geweest zijn. In zijn oorspronkelijke betekenis dan: Iemand van voorbij het veld. Een boetedoening was het zeker niet, een voorrecht dit te kunnen doen dat wel, en toe gegeven een portie credit-card toerist zat er zeker bij..

Terug kijkend op de tocht was er geen dag teveel aan. De morgen wist nooit wat de dag brengen zou. Er was de rugzak die vol zat met zaken om het comfortabel te hebben als dat niet vanzelfsprekend was. Kleren en slaapgerief om je warm te houden als het koud werd, een tentje als het nacht wordt en er geen slaapplaats te vinden was, genoeg eten om een dag verder te kunnen … . Daardoor moest ik nooit ergens zijn voor het donker werd. Het enige wat toch nog zorgen baarde was een schuilplaats voor de regen. Een eerste nacht in het tentje ging nog wel maar als er geen schuilplaats was om droog in te  pakken kan dat problemen geven voor de volgende dag. Het gevoel van onafhankelijkheid gaf een gerust gevoel onderweg, al een boel zaken waar je je niet ongerust over moet maken: We zien wel was de ondertoon. Daarbij krijgt wat aanvankelijk een onherbergzame omgeving lijkt een soort vertrouwd karakter: het bos mijn huis!

Ook belangrijk voor deze tocht was vooral hetgeen ik niet (bij)had. STOP aan de informatie stromen, en daarmee meer plaats voor wat er rond je te zien is! De GSM was hierop de grote uitzondering, dagelijks had ik contact met de thuisbasis. Dit voor wat je niet achterlaten wil en hier kon ik mijn verhaal doen of hulp vragen als ik echt iets nodig had. Maar voor de rest geen muziek, geen boek, geen krant, geen TV en maar heel af en toe internet. Dat laatste had zo zijn voordelen, maar was toch ook het enige wat af en toe gemist werd. Het valt op hoeveel informatie langs dat kanaal zijn weg vind. De kranen dicht draaien bovenop het feit dat je nauwelijks iemand tegenkomt laat je toe onbevangen in te gaan op al wat je pad kruist. Het brengt je telkens weer in euforie voor het onverwachte dat je dag op dag weer tegenkomt. En dit is denk ik het meest essentiële goede gevoel dat ik aan de tocht overhoud. 

Maar niets is helemaal waar natuurlijk. Naast het alleen ronddollen op de Italiaanse kronkelpaden of de overnachtingen bij de everzwijntjes waren er ook de vrienden en verwanten die af en toe kwamen meestappen, de ontmoetingen met de mensen op het Via Francigena pad, de gesprekjes met de mensen die onderdak gaven of die me toespraken langs de kant van de weg. Zonder dit was het niet geweest wat het geweest is, een mens heeft mensen om zich heen nodig, en een gedeelde ervaring is zoveel meer.

Een aantal, maar dan eerder praktische zaken, liepen niet zoals voorzien. Het e-Reader verhaal als opslagmiddel voor de kaarten was niet bepaald een succes. Ik niet en ook het toestel was er klaar voor. Laat ons stellen dat het om een aantal technische reden aan het toestel lag. Dit had voor gevolg dat ik terug moest grijpen naar de versie op papier want naast de GPS heb je toch altijd nog een kaart nodig als je niet met een beschreven route loopt of als je een andere weg neemt dan welke je gepland hebt.
Wat ook af en toe voor verrassingen zorgde was het vinden van een slaapplaats. Ik had wel de tent maar ik moet bekennen dat ik toch af en toe stevig naar een bed verlangde, dus toch niet altijd zo ascetisch als hierboven beweerd. Probleem met het op voorhand vastleggen van slaapplaatsen is dat je er ook aan vast hangt en het werken met een flexibel etappe schema heeft zo zijn voordelen. Er is een groot verschil in het vinden van slaapplaatsen met de toestand op de Compostella weg waar op regelmatige afstanden een overnachting mogelijkheid is die niet op voorhand geboekt wordt. Dit ligt ook anders voor de fietser die altijd nog wel een 20 tal km verder kan rijden om iets geschikt te vinden.  Vooral in Zwitserland kwam mijn dag budget zwaar onder druk. Een gestructureerde adressen lijst, of het op voorhand contacteren van een aantal adressen had wel handig geweest. Gelukkig had ik mijn base-camper's die het altijd wel voor een oplossing zorgde.


08 augustus 2012

Paklijst herbekeken




Een van de belangrijke zaken in de voorbereiding was het samenstellen van de uitrusting. Het is het afwegen van het gewicht dat je meedraagt tegenover het comfort dat je onderweg wenst te genieten. Wat je meeneemt is sterk afhankelijk van een aantal zaken, wat betekend voor mij comfortabel, wat zijn de weersomstandigheden waaraan ik me kan verwachten, welk soort terrein ligt op mijn pad, zijn slaapplaatsen op voorhand vastgelegd, wat kan ik besteden voor en tijdens de reis, wat kan ik dragen, en ga zo maar door.
Om dit aan te pakken ben ik vertrokken van een paklijst die ik nog had van een klimstage in Oostenrijk. Die lijst heb ik aangepast met de specifieke zaken voor de Rome tocht en rubrieken gemaakt zodat ik meer zicht had waar de kilootjes zaten en in welke domeinen waar ik moest schrappen als het gewicht te zwaar werd. Ook heb ik onderscheid gemaakt tussen het gewicht dat je in de rugzak heb zitten en wat je aanhebt of zo meedraagt.
Uit het verleden heb ik geleerd dat het herbekijken van je lijst belangrijk is eenmaal de reis achter de rug is, dit om gebruik te maken van de ervaring die je hebt opgedaan.
De band-lus en het prussik touw had ik er al uitgelaten bij mijn vertrek. De Zonnebril en Fluovest  heb ik niet gebruikt, maar zou ik een volgende keer terug meenemen. Het Hondenfluitje heb ik veelvuldig gebruikt in Lazio, daarna ben ik het verloren en heb ik in Duitsland een nieuwe gekregen maar het nog maar zelden nodig gehad. Als ik terug ga naar het Zuiden, gaat het terug mee! Wat sokken betreft ik had de summit bridgedale mee die ik in het hooggebergte gebruik en de middel-zware trekking versie. De summit sokken vond ik minder comfortabel voor deze tocht maar de middel-zware trekking sokken niet te missen. Je krijgt je sokken niet in een nacht droog en als je wil wisselen overdag heb je toch 3 paar nodig. Om te stappen heb ik af en toe handig gebruik gemaakt van een hemd met lange mouwen als verweer tegen de insecten. Ik was vertrokken met een katoenen T shirt, maar die heb ik zo vlug als ik kon gewisseld voor een synthetisch exemplaar. Zowel de wollen Merina als de synthetische T-shirts zijn van pas gekomen naar gelang het weer van die dag. De crocks dan, niet om aan te zien maar veder licht en een juweeltje aan je voeten als je een hele dag je bottines heb aangehad. Bovendien kun je ze binnen en buiten gebruiken, en als het moet door een beek stappen, al heb ik dat laatste altijd op blote voeten gedaan.
Gezien het vertrek in april en het berg landschap had ik redelijk wat winter kledij bij, hetgeen ik niet had willen missen. Maar eens in het Zwarte Woud is wat ik kon missen terug naar huis gegeven aan Chris die enkele dagen me vergezelde. Vraag was geef ik de flies of de wind vest mee? Het is de flies geworden omdat de wind vest me ook van pas kwam als ik uitgeregend was. Eens in Luxemburg heb ik mijn tentje ook adieu gezegd, omdat ik toen compagnie had en kamperen geen optie meer was.
Sporttape heb ik veelvuldig gebruikt (6 rollen), een ieder die me kwam vergezellen had dan ook een rolletje bij. Gezien het e-Reader verhaal dat in de soep liep, hebben mijn metgezellen ook altijd een flink pak kaarten mogen meebrengen en terug afvoeren. Een gewicht dat niet te versmaden was.  Eenmaal kon ik bij het overnachten in een jagershut in de bergen geen vuur maken, omdat het hout te nat was en er een stevige wind stond, daarop heb ik gevraagd om enkele aanmaak blokjes mee te brengen hetgeen niet op mijn lijstje stond.
Mijn bottines had ik nieuw gekocht voor deze reis en er een 100 tal km mee ingelopen. Tegen het einde van de reis was ik door mijn zolen gelopen en bij thuiskomst heb ik er dan ook nieuwe onder laten zetten.
Wat een complete ramp was, was mijn regenjas. De combinatie van regen en zweet maakte dat ik in de kortste keren goed nat was. Het is geëindigd met me neer te leggen bij het feit: als het regent wordt je nat, punt. Enkel zorgen dat je gerief in de rugzak droog blijft, en daarvoor waren de zakken waarin ik mijn gerief verpakte heel doel treffend. Zij mogen volgende keer ook weer mee!

Klik hier voor paklijst


03 augustus 2012

Door berg en dal


De strada del nord is niet bepaald een strada-a-la-playa. Bij het uitzetten van de route werd eerder voor de bergen dan voor de valleien gekozen. Hierbij een overzichtje van enkel 'hoogte-punten' en 'laagte-punten'.
De zwaarste beklimmingen heb ik onderweg wel vervangen door gemakkelijkere routes om het schema te kunnen aanhouden of wegens andere omstandigheden. Zo verving ik het noordelijk GEA traject, door een route door de vallei tussen de Alpi Alpuane en de Appenijnen en ging ik verder op de Via Splüga in plaats van over te steken naar het Safien dal.
Vreemd genoeg was het niet het klimmen dat me het meenste zorgen baarde, wel de vlakke etappes waar het dikwijls op verharde wegen stappen was, met  voet-problemen als gevolg. Warm weer of gebrek aan water maakte de berg-etappes ook moeilijk, maar dat is niet vaak voorgevallen. Voor de rest kwam het er vooral op aan het juiste tempo te vinden met genoeg rust-pauzes ingelast en toch de tijd in het oog te houden om op een redelijk uur de bestemming te bereiken hetgeen op een enkele uitzondering na wel gelukt is.


De hoogtecijfers komen uit de GPS track, deze zijn +/- op 10m nauwkeurig.
  1. Monte Pancrazio bij Vasciano 917m
  2. Castelmonte bij Patrico 942m
  3. Alto San Egido bij Cotona op GR50 1050m
  4. Prati della Regina a Alpe di Catenaia op GR50 1420m
  5. Poggio di Scali bij Passo della Calla op GR00 1520m
  6. Monte Falco op GR00 1660m
  7. Monte Peschiena op GR00 1150m
  8. Monte Scalette bij Gavigno 1190m
  9. Rivier de Serio bij Fornovo 111m
  10. Monte Argegna bij Giucugnano 1014m
  11. Monte Contremerio bij Passo Di Cisa 1101m
  12. Po vlakte 30m
  13. Crosnello bij Cantremerio in Brembana 1138m
  14. Baita Maffenoli bij Lenna in Brembana 1455m
  15. Passo San Marco bij Morbengo 1996m
  16. Lago Di Como bij Colico 193m
  17. Splügen pass ItalIë-Zwitserland 2122m
  18. Kunkelspass bij Bonaduz 1359m
  19. Vorder Hohe bij Amden 1536m
  20. Rijn bij Waldshut-Tiegen Zwitserland-Duitsland 320m
  21. Feldberg-ord in het Zwartewoud 1297m
  22. Mumelsee in het Zwartewoud 1046m
  23. Rijn bij Drusenheim Duitsland-Frankrijk 130m
  24. Soultzerkopf in de Noord vogezen 486m
  25. Hemerskeil op de Hundsruck 600m (Geen GPS hoogte gegevens)
  26. Gröestaen bij grens Luxemburg-België 529m
  27. Maas bij Huy 70m



01 augustus 2012

Sponsor actie bereikt doelstelling

Op dit ogenblik werd er 2245 Euro bijeen gesponsord voor het AMAR project in Brazilië. 45 Euro boven het objectief 100 maal 1 Eurocent per kilometer.

Hartelijk dank aan iedereen die meeging in dit verhaal. Wie nog van plan is bij te dragen, goed nieuws het kan nog even! Eind augustus zullen we het bedrag overmaken aan het steun comité uit Mortsel .
In de laatste AMAR nieuwsbrief wordt het standpunt van de Belgische regering verduidelijkt betreffende steun van de federale staat aan NGO's in de groeilanden. Dit naar aanleiding van een bezoek van Minister Magnette aan het AMAR project in Rio.

Uittreksel nieuwsbrief AMAR


29 juli 2012

Een greep uit het foto album



Onderweg heb ik redelijk wat foto's genomen, een ideale manier om wat te rusten tijdens het klimmen of afdalen. Bij het bekijken thuis ben ik toch wel wat teleurgesteld. Het beeld dat je meedraagt van wat je gezien hebt overtreft de gefixeerde beelden op de foto. Ik ben dan ook wel geen pro die emotie in foto weet vast te leggen. Toch leuk van wat foto's te hebben van de mee-stappers. En het materiaal laat me toe terug te keren naar die tijd onderweg. Voor diegene die deze kant op willen, de beelden geven een idee van wat er te beleven valt maar geloof me wat je zal zien is zoveel sterker.

26 juli 2012

Statistiekjes






Na wat fix en repair acties op de gegevens uit mijn GPS is het mogelijk een aantal statistiekjes te bekomen.
Voor zes dagen had ik geen hoogtemeters ten gevolge van de problemen die ik met het toestel heb gehad, daar heb ik een schatting ingevoerd. De afgelegde afstanden zijn te voet, maar hier en daar heb ik ter plaatste nog wat rondgetoerd en die cijfers zijn inbegrepen.

  • Aantal dagen gestapt: 93
  • Aantal dagen niet gestapt: 7
  • Kilometers afgelegd: 2.413
  • Gemiddelde afgelegde km's per stap-dag: 25,9
  • Aantal uren in beweging: 591 of 6u24min gemiddeld per dag
  • Gemiddelde stap-snelheid: 4,1 km/u
  • Aantal uren onderweg: 922 of 9u54min gemiddeld per dag
  • Aantal stijgmeters: 65.103 meters
  • Gemiddelde stijg gradiënt: 5,4% (stijgmeters gedeeld door helft afgelegde weg)

24 juli 2012

Een Dikke Merci!

Bij het einde van een ongelooflijke reis ben ik velen dank verschuldigd



  • Mijn echtgenote Chris dat ze de ruimte gaf deze reis te maken.
  • Mijn kinderen Mathijs, Liesbeth, Stijn, Johan en Eva om zich te bekommeren om Chris.
  • De base-campers
    • Eva en Liesbeth bloggers
    • Jacques en Josefien de dagelijkse weer sms'jes
    • Andoni, zoektocht naar onderdak in de vreemde
    • Magdaleen, moral coaching and special effects
    • Chris opvolging sponsoring AMAR
  • De AMAR sponsors, die me geen keuze lieten: Keep on Trucking.
  • Eli, coordinatie AMAR, ondanks de moeilijke weg  die hij zelf af te leggen had

  • De mee-stappers
    • Jacques en Magdaleen op de GEA
    • Koen in de Brembana
    • Lauranne en Chris in het Zwarte Woud
    • Griet, Stijn en Johan in Luxemburg en Belgie
    • Koen, Andoni en Magdaleen in Kempenland
  • De barmhartige samaritanen
    • Kristel in Montelibretti: You can sleep in my house as there are no bridges in this town!
    • Pastoor van Fornovo di Taro
    • Guido in Witerthur
    • Hilda en Jos in de Waleffes
    • Mathijs, Lieselot en Lore in Nadrin
    • Greet en Mathijs in Nijlen
  • De mensen die me opwachtte in de Middestatie
  • De  enthousiaste opvolgers: You never walk alone!

22 juli 2012

Dag 93 vrijdag 20 juli


De laatste etappe heeft iets van de laatste rit uit de ronde van de Frankrijk ... relax na de geleverde strijd, het geweld van de bergen nog vers in het geheugen. Met dit verschil dat er geen spurtje bij is op de Keizerlei, zoals de renners voorgeschoteld krijgen op de Champs-Élysées. Magdaleen en Andoni stappen mee tijdens deze laatste dag. In Edegem komen we voorbij het rusthuis waar we Chris haar moeder gaan weghalen van de bingotafel en een koffie drinken. Dan gaat het langs de centers naar de kathedraal van de reiziger, de Middenstatie waar familie, de burgemeester van Edegem en de schepen verantwoordelijke voor ontwikkelings samenwerking me opwachten en een Edegems biertje dat tijdens mijn tocht het levenslicht zag aanbieden. Een fijne receptie in de stationshal en een ritje met bus 32 terug naar Edegem, sluit dit deel van het verhaal af. Moe maar tevreden ....


Dag 92 donderdag 19 juli



Koen is mijn compagion voor de tocht van vandaag door de Kempen. Hoe verder we gaan hoe vertrouwder de omgeving wordt, een vreemd gevoel. Eens de Grote Nete over is het nog maar even tot Nijlen waar echtgenote Chris, kinderen, schoon kinderen en klein kinderen me verwelkomen in het huis van Greet en Mathijs, die me een bed voor de nacht aanbieden. Hier kan ik het voor het eerst de drie kleinkinderen die gedurende de tocht zijn geboren in mijn armen nemen. Het mooiste dat ik op die lange reis ben tegen gekomen.

Dag 91 woensdag 18 juli


Hoegaarden - Leuven een traject langs holle wegen en Brabantse wegentjes die mijn voorvader Petrus in 1820 moet gevolgd hebben om in Leuven te huwen voor hij zich in Antwerpen kwam vestigen. Ik vermoed dat het uitzicht niet zoveel veranderd is al die tijd met het zicht op de velden en de abdij van Park in de verte.
We overnachten in de jeugdherberg bij het station waar Katrien, een nicht van Griet ons komt ophalen om iets te drinken en wat te eten in het bruine café bij de abdij van Vlierbeek, waar hun grootouders in de portiers woning hebben gewoond een deel van hun familie geschiedenis.

19 juli 2012

wordt verwacht

Morgen zal Luc rond 18.00 aankomen aan het Centraal Station van Antwerpen.

Iedereen is van harte welkom om Luc toe te juichen.

18 juli 2012

Dag 90 dinsdag 17 juli 2012


In de voormiddag kunnen we nog eens proeven van de malse Belgische regen, maar aan kilometerpaal 15 in Hanut klaart het weer op. Wat later op de GR maakt het asfalt plaats voor mooie landwegen die me in Hoegaarden, Vlaams Brabant brengen. Weer een grens overgestoken en een stap dichter bij het einddoel.

Opheylissem

16 juli 2012

Dag 89 maandag 16 juli 2012


Na de vele regen van de voorbije dagen zijn we blij dat we zonder al te veel regen en af en toe wat zon kunnen vertrekken. We hebben geslapen in Tihange onder de koeltoren van de kerncentrale. We moeten het pad zoeken met de GPS, want we beschikken niet over een detailkaart van deze route. Onderweg komen we een eekhoorntje tegen dat uit een bek van zijn moeder is gevallen. Onze goede daad voor vandaag, we zetten het eekhoorntje terug in de boom en gaan verder.

Na het wat saaie landschap van Huy komen we in een mooier landschap terecht. De lucht wordt donker, met dreigende wolken. Gelukkig blijven we gespaard en valt er geen druppel regen op ons hoofd.

Trier – Huy


Ook de blogredactie heeft af en toe nood aan wat vakantie, dus even geen berichten. Wel wordt er flink verder gestapt.

Na een dag “citytrippen” met echtgenote Chris in Trier gaat het richting Luxemburg. Deze laatste maand is er veel gezelschap beloofd. Griet wandelt mee tot in Leuven. Zonen Stijn en Johan stappen mee tot in Luxemburg op het GR5-pad.

De grens over en terug op Belgisch grondgebied, maak ik weer kennis met het mooie Belgische zomer weer, regen. Tussen de regendruppels door gaat het via de Ourthe naar de Maas.

In Nadrin ontmoet ik zoon Mathijs met kleindochters Lore en Liezelot. Zij komen gezellig mee kamperen. We krijgen een mooie demonstratie van de waterdichte tent.

06 juli 2012

Dag 78 woensdag 4 juli 2012





Even gaat het langs een opgedoekte spoorlijn op de plaats waar de Romeinse waterleiding naar Trier begon. Maar dan gaat het weer omhoog op de heuvel die tussen Waldrach en Trier ligt. Eens boven is het toch nog een eindje tot Trier tussen de wijngaarden. Maar ik haast me want daar heb ik afgesproken met echtgenote Chris om na drie maanden nog eens een dagje samen te zijn en te genieten van het moois dat deze levendige stad met zijn Romeins verleden te bieden heeft
.

Dag 77 dinsdag 3 juli 2012

Het gaat nog flink omhoog op het pad dat door de Hundsruck loopt, een gebergte dat oost-west in Saarland loopt. Vandaag is de zon er weer zodat ik de bossen weer eens op een andere manier zie. Ook hertjes die het pad kruisen en roofvogels alom in de lucht zorgen voor animatie. Eindpunt is een hotel in Waldrach dat zijn gloriedagen blijkbaar al achter de rug heeft. Het hotel dan want het dorp floreert volop van de wijnbouw die hier verschijnt. De Moezel is niet meer ver weg!

Riveristalperre

05 juli 2012

Dag 76 Maandag 2 juli 2012

Het is een flink eind stappen naar de volgende Jeugdherberg en de regen is weer van de partij vandaag. Mijn GPS heb ik niet meer in orde gekregen dus het wordt verder stappen met de fietskaart, tot ik in Nonnweiler over de rand van de kaart stap en in het toeristen bureau me een wandelkaart aanschaft die verder Noord gaat. Dit brengt me op de Saar - Hunsruck - Steig een heel mooi pad, kunstig aangelegd en bovendien goed gemarkeerd. Deze route kan ik bovendien de volgende 2 dagen tot in Trier volgen. Onderweg een aantal Keltische sites die de moeite waard lijken maar jammer genoeg de Pelgrim moet vooruit. In de JHB van Hermeskeil ontmoet ik een Belg uit Pulle, die enkele dagen met zijn fiets in Saarland rond toert en me nog meer uitleg geeft van het moois dat hier te zien is.

Dag 75 Zondag 1 juli 2012 Tholey

Bij het verlaten van de Jeugdherberg in Homburg moet de regenjas aan. Erg deert de regen niet, het is lastig zoals een berg opgaan lastig kan zijn maar niet vervelend, het geeft weer een andere kijk op de natuur waar ik doorheen loop. Wat me wat meer zorgen baart is de GPS die het noorden en nog veel meer kwijt is, ook geen kaart en geen hoogte aanduiding meer. Gelukkig heb ik van de JHB nog een fiets kaart mee en nog een manueel kompas zodat ik me uit de slag kan trekken. De tocht die veelal door de bossen op onverharde wegen loopt valt goed mee, en onderweg krijg ik drankjes en snoeperij aangeboden aan een paar standjes van een MB ronde die daar ook passeert.


En later komt zelfs de zon er weer door. Mijn pad is afgebogen naar Tholey een dorp aan de voet van een mythische berg die je in de verte ziet liggen en die bij aankomst kruispunt van 2 Romeinse heirbanen blijken te zijn en een Keltische archeologische site bezit.

04 juli 2012

Dag 74 zaterdag 30 juni 2012

Nog drie weken voor de boeg. Italië lijkt al ver weg en meer en meer beginnen dingen vertrouwd te lijken. Het thuisfront lonkt! Maar eerst nog tot in Trier voor we in Luxemburg aan de laatste fase kunnen beginnen. Vandaag beland ik op een opendeurdag van het Duitse leger . Men legt me de werking van de mitraillette uit. Ik snap er niets van en maar goed ook! Als ik mijn probleem met de Franse schutters uitleg past men mij een kogelvrije vest aan.


Dag 73 vrijdag 29 juni 2012

Op de stafkaart blijkt dat mijn Stradadelnord door het militair domein van Bitche loopt. Op het bordje staat; Levensgevaarlijk! Ik geef voorrang aan de gewapende man en verleg de strada naar een padje dat op de grens met Duitsland ligt. Op mijn gps kan ik volgen of ik niet over de schreven ga. Verder nog vreemde rots en in de rode steen van de Vogezen. Eens de heuvel over totaal ander landschap in Rheinland-Phalz. De akkers nemen het hier over van het woud op zacht hellende heuvels.

28 juni 2012

Dag 72 donderdag 28 juni 2012

Ik ben wat op mijn hoede voor de lengte van de tocht, want mijn voeten laten weer van zich horen. Daarom neem ik GR431 in plaats van 432, die door de vallei gaat. Dit is een mooie zandweg naast een riviertje. Deze komt uit op de vallei Steinbach, die ik volg tot Struzelbronn, waar ik kampeer. In deze vallei zijn er een vijftal kastelen, nu eerder ruinnes, die in en op de rode rotsen zijn gebouwd. Vooral dat van Froesbourg ziet er heel mysterieus uit. De ideale plek om met Halloween te komen overnachten.

Piepklein kikkertje, onze paden kruisen zich.

27 juni 2012

Dag 71 woensdag 27 juni 2012

Ik heb geslapen in Betschdorf, in een chambre d’hotes op een boerderij. Even buiten Betschdorf gaat het omhoog en heb ik terug zicht op de Rijn vallei en de Noordelijke Vogezen. Dit wordt mijn gebied voor de volgende dagen. Onderweg kom ik dorpjes met mooi vakwerk uit de 18de eeuw tegen. Mijn bestemming is een refugié op de top van een heuvel , met uitzicht op de bergen die we de laatste dagen gedaan hebben. Op een oriëntatietafel staat een pijl in de richting van Rome met daarbij 875 kilometer. Ik heb er iets dan 1600 afgelegd, maar ik ben dan ook geen vogel.

Dag 70 dinsdag 26 juni 2012

Vandaag gaat mijn tocht door een groot bos en dan door het woud van Haguenau, richting Vogezen. Het bos oogt idyllisch, maar al snel moet ik vluchten voor de vele insecten die op me afkomen. De weg door de akkers waar ik in beland valt best mee. En dan het woud … aan de rand hangt een uurregeling van de militaire schietoefeningen … Nu dus! Een man zegt dat het wel zou gaan, maar eens in het bos, zijn er aanhoudende schoten. Ik ben blij als ik een verkeersweg kruis waar er geen bordjes meer hangen en het geknal verstomt. Even later spot ik zelfs hertjes, zodat ik in schoonheid kan eindigen.

Dag 69 maandag 25 juni 2012

Geen gemarkeerd pad meer, dus ik moet vertrouwen op mijn GPS. Mijn GPS leidt me langs kleine padjes naar de Rijn. Het planwerk van de voorbije maanden heeft zijn nut gehad! Het weerzien van de Rijn is, als dat van een oude bekende. Ik besluit vandaag nog naar Frankrijk te gaan. Met een kleine veerboot ga ik naar de overkant. In het dorp, Drusenheim vind ik een hotelletje.


Dag 68 zondag 24 juni 2012

Laatste dag in het Zwarte woud, maar niet de minste! We blijven op de hoogvlakte tussen de 900 en 1100 meter. De panorama’s zijn nog indrukwekkender dan die van de dagen voordien. De vele dode bomen tussen de levende aan de Wildsee, geven een bijzonder uitzicht aan deze plaats. Enig minpunt is de nabijheid van de hohestrasse. Op een zonnige zondag als deze wordt hij bezocht door veel motorrijders. Aan de Nummelsee neem ik afscheid van Chris en Lauranne. Ik loop nog even door naar Sand.

26 juni 2012

Dag 67 zaterdag 23 juni 2012

We klimmen van 700 meter naar 1000 meter. De weg blijft omhoog en omlaag schommelen. Onderweg komen we mooie vergezichten op de omringende bergketens en leuke onbemande hutten om te overnachten tegen. We worden getrakteerd op een demonstratie van parapante. Deze mag er wezen! Lauranne ontsnapt ter nauwernood aan een slangetje maar haar koelbloedigheid kan haar redden :o) Na wat zoeken vinden we een hotelletje in Kniebis.

Dag 66 vrijdag 22 juni 2012

Deze dag is niet voor ‘doetjes’ gelukkig zijn Chris en Lauranne dat niet. Na wat rotspartijtjes dalen we af naar de vallei die het Noordelijke Zwarte woud scheidt van het Zuidelijke Zwarte woud. Daarna gaat het met een steil pad, in de brandende middagzon terug de hoogte in. Vervolgens lopen we verder over een lam naar Harkhof. Dit is een gasthuis boerderij waar we een mooi avond zicht op de Vogezen hebben.


21 juni 2012

Dag 65 donderdag 21 juni 2012

De laatste maand van de tocht is aangebroken. 20 juli hoop ik in Antwerpen te zijn. Mijn schoonbroer Chris en nichtje Lauranne komen enkele dagen mee stappen. Ik wil dus zeker niet te laat komen in Schöne Aussicht. Dit is mijn bestemming voor vandaag. Zelfs met nog een ommetje langs de grootste koekoeksklok ter wereld ben ik tijdig op de afspraak.

Dag 64 woensdag 20 juni 2012

De paar dagen rustig aan, hebben goed gedaan. Ondanks de beloofde regen, die er ook komt, valt het best mee. De weg loopt over een kam die het water van de Rijn en de Donau scheidt. Om in de jeugdherberg van Triberg te kunnen overnachten, verlaat ik voor even de Westweg.

19 juni 2012

Dag 63 dinsdag 19 juni 2012

Uitzonderlijk laat vertrek ik om 9u30. Maar de etappes zijn minder lang dan ik gewoon ben, dus geen probleem. Ik volg nauwgezet de Westweg en kom regelmatig tegenliggers, bepakt met rugzak tegen. Wat een verschil met de voorbije weken. Zelfs in het pension Schweizerhof, waar ik halt houd, ben ik niet langer de enige gast. Er wordt vandaag toevallig veel Vlaams gesproken.

Dag 62 maandag 18 juni 2012

De bijna 1500m hoge Feldberg heeft de hoogste top van het Zwarte woud. Deze ga ik niet op. Wel ga ik langs een uitzichtpunt op 1300m. Na de ochtendregen is het opengetrokken, zodat ik een mooi zicht heb op Titsee, mijn bestemming voor vandaag. Om de Alpen te kunnen zien is het helaas niet helder genoeg. Dan volgt een afdaling naar Titsee, een druk bezochte badplaats in het Zwarte woud. Ik ben nu op de 100 jaar oude Westweg door het Zwarte woud, die ik de volgende dagen zal volgen. De xxx op het einde van het bericht zijn voor mij (Liesbeth) denk ik ;o)

Dag 61 zondag 17 juni 2012

Een mooi wandelpad loopt langs het meer met nogal wat wandelaars die er een zondagse tocht van maken. Het is er het weer voor. Om wat te bekomen van de Alpen doe ik het enkele dagen wat rustiger aan. Zo kom ik kort na de middag aan in het skioord Feldberg. Daar ben ik de enigste gast in de immense jeugdherberg. Uitgehongerd kan een avondmaal of een glas melk er niet af: Tegen de regels! De volgende ochtend een copieus ontbijt, ze hebben alles uit de kast gehaald voor hun enige gast.
Jeugdherberg Feldberg

Dag 60 zaterdag 16 juni 2012

Ik moet me wat oppeppen voor de klus van vandaag. Eens op weg blijken er wat foutjes in mijn routeplan te zitten met wat omwegen tot gevolg. 400m boven het niveau van de Rijn word ik beloond met een prachtig panorama op de Alpen. Als ik na 39 km aankombij het meer Schluchsee , blijkt de jeugdherberg zich op 200m in plaats van de verwachte 2.5 kilometer. Daar ontfermt het vriendelijke jeugdherbergteam zich over de vermoeide wandelaar. P.S. de berichten worden nu niet meer door Eva online gezet, maar door Liesbeth.

Voetbadje

17 juni 2012

Dag 59 15 Juni 2012

Slapen op stro in boerderij

Na een aantal dagen meer dan 30km gestapt te hebben ben ik opgelucht vandaag een korte trip van 20km in de zon op het programma te hebben staan. Het verblijf bij de boer wordt afgerond met een heerlijk ontbijt. Een aangename en budget vriendelijke formule is dat Slafe im Stroh! De weg loopt heel de dag langs de Rein op een mooi en afwisselend pad. Het is vreemd dat water zo rustig te zien verder stromen, dat een paar dagen geleden zo wild te keer ging in de berg rivieren. Bij Koblenz steek ik de Rein over en ben ik in Duitsland, waar morgen een nieuw verhaal begint. Het verder verloop heb ik nu vastgelegd om overnachtingplaatsen te kunnen boeken omdat ik de laatste maand enkele malen gezelschap krijg. Ik voeg een dag tussen in Trier zodat ik wat tijd met Chris heb in deze stad. De aankomst in Antwerpen wordt dan 20 Jul.

Dag 58 - 14 juni 2012

Gastheer Guido helpt me nog om de stad uit te geraken en dan volg ik over een mooi pad de rivier Toss tot die in de Rhein uitmondt. Die volg ik nog een heel eind met aan de overkant Duitsland. Ik beland in het mooie dorp Kaiserstulh waar ik in het stro kan slapen op een boerderij.

Hohentengen

Dag 57 - 13 juni 2012

's Morgens om 5u uit de veren om de vespers in het klooster bij te wonen. Het heeft een gunstig effect op het verdere verloop want als ik vertrek houdt het op met regenen. Maar tegen de middag zijn de vespers uitgewerkt en krijg ik een ferme bui op het moment dat ik nog een flinke heuvel opga als afscheid aan de Alpen. Even voor Winterhur kom ik in gesprek met een wandelaar die me aanbiedt in zijn huis te overnachten. Een aanbod dat ik graag aanvaard.

Dag 56 - 12 juni 2012

Ik word wakker met het geluid van een Schotse regen die er zin in heeft en zich eens goed wil laten gaan en dat doet hij dan ook. Het zal de hele dag niet meer ophouden. Ik ben dan ook doorweekt wanneer ik in de abdij van Fischingen aankom. Deze ligt op de Zwitserse Sint Jacobs route en is voorzien voor het ontvangen van Pelgrims. Maar meer dan de regen houdt de geboorte van 2 kleinkinderen, de tweeling Sander en Rune, me bezig vandaag.