11 juli 2011

Padvinder op pad








Zoals de verwilderde oer rivier eenmaal stroom wordt, begint het pad van Rome naar Huis vorm te krijgen voor me door het aaneen rijgen van paden die kunnen dienen. Tijd nu om wat concreter te worden, want ondanks de goede raad die uit verschillende kanten gegeven wordt moeten er genoeg vertrouwen gebouwd worden dat de weg me zal brengen waar ik hoop te komen. In de maand mei ondernemen we een zesdaagse trektocht in de Sibilini langs het traject van de E1. Geen deel van de uitgezette weg maar wel goed om terrein kennis op te doen. Een groep van zes vrienden met onder meer zus M. die ook een en ander uitvist in verband met haar Santiago queeste, waaraan ze ondertussen dapper mee bezig is. Hoe het haar gaat? Ik vraag het me af, maar voorlopig heb ik beloofd niet te storen met ruis uit het thuisland. Even later wordt er na een trouwpartij in Frankrijk op de terugweg nog een ommetje gemaakt langs Italië en Zwitserland om wat delicate paden uit het grote plan van dichtbij te bekijken. Jammer dat al wat stukken van de sluier worden opgelicht maar toch nuttig voor de slaagkansen. Zo vinden we het weggetje in Umbrië om van Le Cimitelle in Marmore te komen helemaal dichtgegroeid. En na enkele uren gevecht met de doorn struiken is het duidelijk dat een andere weg zal gekozen moeten worden. Het traject langs de Splügen pass tussen Italië en Zwitserland daarentegen ziet er beter uit dan ik verwachte. Ook het Italiaans E1 traject maakt ons wijzer. Het feit dat hij van Noorwegen naar Sicilië loopt wil niet zeggen dat het een expres weg voor de voetganger is. Weg markeringen blijken meer een illusie te zijn dan een toeverlaat en een Kompas kaart van 1:50.000 geeft je wel een idee van welke richting je uit moet en brengt je er vroeg of laat wel, maar een GPS en een 1:25.000 kaart met coördinaten is toch een aanrader als je wat meer van het landschap wil genieten dan je te vermaken met de padvinderij.